นิยายออริจินัล
1. Skip Time Love Parallel World
2.Skip Time Love Parallel World Special
นิยายแฟนฟิค (อ่านฟรี)
วันพุธที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2565
วันอังคารที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2565
วันจันทร์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2565
วันจันทร์ที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2563
Detective Conan อยากให้โคนันคุงมีน้องเพิ่มอีกคน (Omegaverse) อากาอิ ชูอิจิ x อามุโร่ โทโอรุ (Full)
มือขาวนวดเฟ้นส่วนที่นูนอยู่ภายใต้กางเกงสแลคอย่างแผ่วเบาราวกับคนเสียสติเพราะความต้องการมาอยู่เหนือเหตุผล อีกฝ่ายพยายามอดทนอดกลั้นแล้วรีบเดินต่อไปให้ถึงห้องพักของตนเอง แต่ไม่ลืมที่จะเอาสูทคลุมอีกคนเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครมองเห็นเหตุการณ์ใต้สาบเสื้อสูทและอาการฮีตของอีกคนด้วย
แกร๊ก!
"ชูอิจิ ฉันไม่ไม่ไหวแล้ว รีบใส่เข้ามา เร็วเข้า" โทโอรุบอกพลางถอดกางเกงออกด้วยความเร่งรีบ น้ำเมือกที่ไหลออกมาตามทางของช่องทางสีสดนั้นช่างดูเร้าอารมณ์ไปหมด
แค่ได้กลิ่นก็มีอารมณ์จะแย่อยู่แล้ว ยิ่งมาทำแบบนี้อีกคือไม่คิดหน่อยเหรอว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ ทำไมไม่รู้จักระวังตัวบ้าง
"นายทำแบบนี้ ฉันยิ่งมีอารมณ์เพิ่มขึ้น รู้บ้างไหม"
ส่วนที่นูนแข็งอยู่ภายใต้กางเกงนั้นออกมาปรากฎแก่สายตาของโอเมก้าที่กำลังฮีตอย่างหนัก เพราะมีคู่ครองอยู่แล้วทำให้โอเมก้าไม่จำเป็นต้องซื้อยาคุมกำเนิดรวมถึงยาระงับแก้ฮีตแต่อย่างใด เพราะกลิ่นจะส่งผลกับคู่แห่งโชคชะตาเท่านั้น กิจกรรมเข้าจังหวะเริ่มดำเนินขึ้นทันทีเพราะเสียงออดอ้อนที่น่ารักของคนรักเร้าอารมณ์ให้พิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
รอยยับยู่ยี่ของเตียงนอนบ่งบอกถึงกิจกรรมที่กำลังทำอยู่
ทั้งความแฉะชื้นของเตียงนอน
เสียงเตียงที่ขยับไปมานั้น
หากไม่ใช่เตียงอย่างดีคงได้พังลงมาเพราะแรงกระแทกอย่างแน่นอน
จากตกเย็นเป็นกลางคืนจากกลางคืนเป็นเช้าวันใหม่ ส่วนที่เชื่อมกันนั้นยังคงแต่มีการพักรบกันสักเล็กน้อยเพราะว่าเหนื่อยล้าจากการเดินทางสะสม และแน่นอนว่าการทำในครั้งนี้ต้องให้กำเนิดทายาทคนใหม่อย่างแน่นอน
"ไหวไหม จะต่อหรือเปล่า"
"ยังก่อน หิวข้าว"
"โอเค ถ้างั้นเดี๋ยวทำอาหารให้กิน" ว่าแล้วก็อุ้มร่างสูงโปร่งให้ไปยังห้องครัวด้วยกันแต่ส่วนที่เชื่อมต่อกันยังคงอยู่ ทำให้ได้ยินเสียงออกมาทุกการเดินทุกจังหวะการขยับนั้นมีความหมายมาก คาบหยดน้ำสีขาวขุ่นเลอะตามพื้นของห้องเต็มไปหมด
"อ๊า!!! เดินช้าๆ หน่อยได้ไหม ถ้ายังไม่อยากเอาออกแต่อย่าเดินแบบนี้" ให้ตายสิ! สถานการณ์น่าอับอายแบบนี้ทำไมถึงเกิดขึ้นกับเขาได้กัน เขินจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
"ก็บอกว่าหิวเลยรีบมาทำให้กินไง ทำไมถึงบ่นกันอีกล่ะ" ไม่เคยรู้สึกสนุกขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ใจจริงอยากจะถอดออกแล้วมาทำให้กินแต่อีกคนก็รั้งตัวเอาไว้ให้ไปทั้งแบบนี้ จะมาเขินเอาตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
แกร๊ก!
"ชูอิจิ ฉันไม่ไม่ไหวแล้ว รีบใส่เข้ามา เร็วเข้า" โทโอรุบอกพลางถอดกางเกงออกด้วยความเร่งรีบ น้ำเมือกที่ไหลออกมาตามทางของช่องทางสีสดนั้นช่างดูเร้าอารมณ์ไปหมด
แค่ได้กลิ่นก็มีอารมณ์จะแย่อยู่แล้ว ยิ่งมาทำแบบนี้อีกคือไม่คิดหน่อยเหรอว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ ทำไมไม่รู้จักระวังตัวบ้าง
"นายทำแบบนี้ ฉันยิ่งมีอารมณ์เพิ่มขึ้น รู้บ้างไหม"
ส่วนที่นูนแข็งอยู่ภายใต้กางเกงนั้นออกมาปรากฎแก่สายตาของโอเมก้าที่กำลังฮีตอย่างหนัก เพราะมีคู่ครองอยู่แล้วทำให้โอเมก้าไม่จำเป็นต้องซื้อยาคุมกำเนิดรวมถึงยาระงับแก้ฮีตแต่อย่างใด เพราะกลิ่นจะส่งผลกับคู่แห่งโชคชะตาเท่านั้น กิจกรรมเข้าจังหวะเริ่มดำเนินขึ้นทันทีเพราะเสียงออดอ้อนที่น่ารักของคนรักเร้าอารมณ์ให้พิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
รอยยับยู่ยี่ของเตียงนอนบ่งบอกถึงกิจกรรมที่กำลังทำอยู่
ทั้งความแฉะชื้นของเตียงนอน
เสียงเตียงที่ขยับไปมานั้น
หากไม่ใช่เตียงอย่างดีคงได้พังลงมาเพราะแรงกระแทกอย่างแน่นอน
จากตกเย็นเป็นกลางคืนจากกลางคืนเป็นเช้าวันใหม่ ส่วนที่เชื่อมกันนั้นยังคงแต่มีการพักรบกันสักเล็กน้อยเพราะว่าเหนื่อยล้าจากการเดินทางสะสม และแน่นอนว่าการทำในครั้งนี้ต้องให้กำเนิดทายาทคนใหม่อย่างแน่นอน
"ไหวไหม จะต่อหรือเปล่า"
"ยังก่อน หิวข้าว"
"โอเค ถ้างั้นเดี๋ยวทำอาหารให้กิน" ว่าแล้วก็อุ้มร่างสูงโปร่งให้ไปยังห้องครัวด้วยกันแต่ส่วนที่เชื่อมต่อกันยังคงอยู่ ทำให้ได้ยินเสียงออกมาทุกการเดินทุกจังหวะการขยับนั้นมีความหมายมาก คาบหยดน้ำสีขาวขุ่นเลอะตามพื้นของห้องเต็มไปหมด
"อ๊า!!! เดินช้าๆ หน่อยได้ไหม ถ้ายังไม่อยากเอาออกแต่อย่าเดินแบบนี้" ให้ตายสิ! สถานการณ์น่าอับอายแบบนี้ทำไมถึงเกิดขึ้นกับเขาได้กัน เขินจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
"ก็บอกว่าหิวเลยรีบมาทำให้กินไง ทำไมถึงบ่นกันอีกล่ะ" ไม่เคยรู้สึกสนุกขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ใจจริงอยากจะถอดออกแล้วมาทำให้กินแต่อีกคนก็รั้งตัวเอาไว้ให้ไปทั้งแบบนี้ จะมาเขินเอาตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
Detective Conan Marry Chirsmas อากาอิ ชูอิจิ x คุโด้ ชินอิจิ (Full)
เหมือนคำพูดของแฟนเด็กจะไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้ซื้ออะไรแปลกตามาสักหน่อยนอกจากผ้ากันเปื้อนสีขาวเพียงตัวเดียวเท่านั้นเอง เห็นคนอายุมากกว่าบ่นว่าอยากได้ผ้ากันเปื้อนมาระหว่างทำอาหารก็เลยซื้อให้เป็นของขวัญมันก็ไม่มีอะไรที่แปลกใจตรงไหนเลย แล้วจะลากแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย
ปึง!
"ใจเย็นหน่อย อากาอิซั..." คำพูดห้ามปรามกลืนหายไปกับรสจูบอันหนักหน่วงจากแฟนหนุ่ม ลิ้นร้อนตวัดรัดเกี่ยวพันเอาไว้ราวกับไม่อยากแยกจาก ความรีบร้อนเหล่านั้นถูกถ่ายทอดออกมาจนหมดทั้งสายตา ท่าทาง ความหลงใหลที่ปิดไม่มิด
"ผมขอเหตุผลหน่อยได้ไหม จู่ๆ จะมาจับผมกินแบบนี้ไม่ได้นะ!" มือขาวพยายามขัดขืนอย่างเต็มที่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะใช้เวลาร่วมกับคนรักแต่แบบนี้มันแลดูน่ากลัวเกินไปแล้วนะ
"ผ้ากันเปื้อนที่นายซื้อมาให้...มันชวนให้ฉันคิดเรื่องลามกขึ้นมาน่ะสิ"
"หา! บ้าไปแล้ว อากาอิซัง"
"หึ! ลองใส่ให้ดูหน่อยสิ" สายตาคมมองอย่างคาดหวัง ชินอิจิไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรจึงหยิบผ้ากันเปื้อนที่ให้เป็นของขวัญคนรักเข้าห้องน้ำไป
หมับ!
"เอ๊ะ! จับผมไว้ทำไมครับ" ใบหน้าหล่อเหลาหัดมาถามด้วยความสงสัย ในเมื่ออยากให้เปลี่ยนชุดก็ต้องไปห้องน้ำสิ มารั้งไว้แล้วจะเปลี่ยนยังไง
"ฉันบอกให้นายเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"แต่ไม่ได้บอกว่าให้เข้าห้องน้ำ"
"เดี๋ยวนะ! อากาอิซัง คุณคงไม่ได้หมายถึง..."
"ใช่ ฉันหมายถึงให้เปลี่ยนตรงนี้"
ดูใบหน้าลนลานนั้นสิ... แทบอยากจะตะครุบกินให้รู้แล้วรู้รอด โชคดีที่เขาเป็นคนสุขุม เรียบนิ่ง ภายใต้ใบหน้านิ่งเฉยกลับซ่อนตัวตนที่ร้ายกาจเอาไว้ เสื้อกันหนาว เสื้อทับ เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้า ผ้าพันคอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ห่อหุ้มร่างกายที่ไม่ล่ำและไม่หนาจนดูน่าเกลียด หากแต่เป็นกล้ามเนื้อที่น่าหลงใหลยิ่งนัก ยิ่งเจ้าตัวชอบออกกำลังกายเบาๆ ยิ่งส่งเสริมให้มีหุ่นที่ดีเข้าไปอีก
ผ้ากันเปื้อนอยู่บนตัวคุโด้เพียงชิ้นเดียว ไม่ว่ายังไงมันก็ดูแปลกอยู่ดี อีกคนก็จ้องตาไม่กะพริบ ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ ใบหน้าเรียบเฉย ไร้อารมณ์ ไม่อยากทำสงครามทางสายตาเลยจริงๆ ไม่ว่ายังไงเขาไม่เคยสู้อากาอิซังได้สักครั้งเดียว
"หยุดจ้องผมแบบนั้นได้แล้ว มีอะไรก็พูดเถอะ"
"งั้นมานั่งใกล้ๆ สิ"
มือหนาจับมือขาวให้มาสัมผัสเสียงหัวใจที่เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ แถมยังเต้นรัวมากจนกลัวว่าจะหลุดออกมาจากอก ใบหน้าหล่อเหลาแดงซ่านขึ้นมาทันที คุโด้ไม่คิดว่าอีกคนจะมีปฏิกิริยามากขนาดนี้ เห็นนิ่งเป็นหินแบบนั้นใครจะไปรู้ได้เล่า
"ฟังเสียงหัวใจ ว่ามันต้องการนายมากแค่ไหน"
"คุโด้ ชินอิจิ"
"ผมได้ยินแล้ว ชูอิจิซัง"
"มาเรียกชื่อกันแบบนี้"
"ฉันทนไม่ไหวแล้ว"
สิ่งที่นูนใหญ่ภายใต้กางเกงนั้นแทบจะทะลักออกมา ร่างสูงโปร่งสัมผัสได้เลยว่ามันร้อนมากจนแทบละลายอยู่แล้ว และเขาก็ได้รู้ว่าไม่สมควรเรียกชื่อในเวลาสำคัญแบบนี้ โดนรังแกแทบทั้งคืนไม่ได้พักผ่อนกันเลยแถมยังไม่ทำเร็วๆ เหมือนทุกครั้ง ค่อยๆ เข้าออกอย่างช้าๆ เหมือนประวิงเวลาเอาไว้ยังไงยังงั้น
จังหวะที่ไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไปนี้ก่อให้เกิดความฉ่ำแฉะมากกว่าทุกครั้ง ส่วนที่เชื่อมต่อกันมีน้ำไหลซึมออกมาเล็กน้อยจากกิจกรรมที่ทำร่วมกันอยู่ การเน้นเข้าสุดออกสุดแบบนี้เรียกเสียงครางได้ดังกว่าครั้งไหนๆ กว่ากิจกรรมจะจบลงก็ฟ้าสางเสียแล้ว
"แบบนี้ไม่เอาแล้วนะครับ อากาอิซัง"
"ผมง่วง" เสียงทุ้มต่ำบ่นกระปอดกระแปด
"ไม่เห็นเป็นไรเลย" น้ำเสียงพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด
"ฉันชอบนะที่นายรัดแน่นเวลาที่ฉันค่อยๆเข้าไปจนสุด"
"และจะแน่นมากเวลาเน้นจุดที่นายรู้สึกดี"
"เมอร์รี่คริสต์มาส คุโด้ ชินอิจิคุง"
"เมอร์รี่คริสต์มาสอากาอิ ชูอิจิซัง"
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
ปึง!
"ใจเย็นหน่อย อากาอิซั..." คำพูดห้ามปรามกลืนหายไปกับรสจูบอันหนักหน่วงจากแฟนหนุ่ม ลิ้นร้อนตวัดรัดเกี่ยวพันเอาไว้ราวกับไม่อยากแยกจาก ความรีบร้อนเหล่านั้นถูกถ่ายทอดออกมาจนหมดทั้งสายตา ท่าทาง ความหลงใหลที่ปิดไม่มิด
"ผมขอเหตุผลหน่อยได้ไหม จู่ๆ จะมาจับผมกินแบบนี้ไม่ได้นะ!" มือขาวพยายามขัดขืนอย่างเต็มที่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะใช้เวลาร่วมกับคนรักแต่แบบนี้มันแลดูน่ากลัวเกินไปแล้วนะ
"ผ้ากันเปื้อนที่นายซื้อมาให้...มันชวนให้ฉันคิดเรื่องลามกขึ้นมาน่ะสิ"
"หา! บ้าไปแล้ว อากาอิซัง"
"หึ! ลองใส่ให้ดูหน่อยสิ" สายตาคมมองอย่างคาดหวัง ชินอิจิไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรจึงหยิบผ้ากันเปื้อนที่ให้เป็นของขวัญคนรักเข้าห้องน้ำไป
หมับ!
"เอ๊ะ! จับผมไว้ทำไมครับ" ใบหน้าหล่อเหลาหัดมาถามด้วยความสงสัย ในเมื่ออยากให้เปลี่ยนชุดก็ต้องไปห้องน้ำสิ มารั้งไว้แล้วจะเปลี่ยนยังไง
"ฉันบอกให้นายเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"แต่ไม่ได้บอกว่าให้เข้าห้องน้ำ"
"เดี๋ยวนะ! อากาอิซัง คุณคงไม่ได้หมายถึง..."
"ใช่ ฉันหมายถึงให้เปลี่ยนตรงนี้"
ดูใบหน้าลนลานนั้นสิ... แทบอยากจะตะครุบกินให้รู้แล้วรู้รอด โชคดีที่เขาเป็นคนสุขุม เรียบนิ่ง ภายใต้ใบหน้านิ่งเฉยกลับซ่อนตัวตนที่ร้ายกาจเอาไว้ เสื้อกันหนาว เสื้อทับ เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้า ผ้าพันคอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ห่อหุ้มร่างกายที่ไม่ล่ำและไม่หนาจนดูน่าเกลียด หากแต่เป็นกล้ามเนื้อที่น่าหลงใหลยิ่งนัก ยิ่งเจ้าตัวชอบออกกำลังกายเบาๆ ยิ่งส่งเสริมให้มีหุ่นที่ดีเข้าไปอีก
ผ้ากันเปื้อนอยู่บนตัวคุโด้เพียงชิ้นเดียว ไม่ว่ายังไงมันก็ดูแปลกอยู่ดี อีกคนก็จ้องตาไม่กะพริบ ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ ใบหน้าเรียบเฉย ไร้อารมณ์ ไม่อยากทำสงครามทางสายตาเลยจริงๆ ไม่ว่ายังไงเขาไม่เคยสู้อากาอิซังได้สักครั้งเดียว
"หยุดจ้องผมแบบนั้นได้แล้ว มีอะไรก็พูดเถอะ"
"งั้นมานั่งใกล้ๆ สิ"
มือหนาจับมือขาวให้มาสัมผัสเสียงหัวใจที่เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ แถมยังเต้นรัวมากจนกลัวว่าจะหลุดออกมาจากอก ใบหน้าหล่อเหลาแดงซ่านขึ้นมาทันที คุโด้ไม่คิดว่าอีกคนจะมีปฏิกิริยามากขนาดนี้ เห็นนิ่งเป็นหินแบบนั้นใครจะไปรู้ได้เล่า
"ฟังเสียงหัวใจ ว่ามันต้องการนายมากแค่ไหน"
"คุโด้ ชินอิจิ"
"ผมได้ยินแล้ว ชูอิจิซัง"
"มาเรียกชื่อกันแบบนี้"
"ฉันทนไม่ไหวแล้ว"
สิ่งที่นูนใหญ่ภายใต้กางเกงนั้นแทบจะทะลักออกมา ร่างสูงโปร่งสัมผัสได้เลยว่ามันร้อนมากจนแทบละลายอยู่แล้ว และเขาก็ได้รู้ว่าไม่สมควรเรียกชื่อในเวลาสำคัญแบบนี้ โดนรังแกแทบทั้งคืนไม่ได้พักผ่อนกันเลยแถมยังไม่ทำเร็วๆ เหมือนทุกครั้ง ค่อยๆ เข้าออกอย่างช้าๆ เหมือนประวิงเวลาเอาไว้ยังไงยังงั้น
จังหวะที่ไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไปนี้ก่อให้เกิดความฉ่ำแฉะมากกว่าทุกครั้ง ส่วนที่เชื่อมต่อกันมีน้ำไหลซึมออกมาเล็กน้อยจากกิจกรรมที่ทำร่วมกันอยู่ การเน้นเข้าสุดออกสุดแบบนี้เรียกเสียงครางได้ดังกว่าครั้งไหนๆ กว่ากิจกรรมจะจบลงก็ฟ้าสางเสียแล้ว
"แบบนี้ไม่เอาแล้วนะครับ อากาอิซัง"
"ผมง่วง" เสียงทุ้มต่ำบ่นกระปอดกระแปด
"ไม่เห็นเป็นไรเลย" น้ำเสียงพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด
"ฉันชอบนะที่นายรัดแน่นเวลาที่ฉันค่อยๆเข้าไปจนสุด"
"และจะแน่นมากเวลาเน้นจุดที่นายรู้สึกดี"
"เมอร์รี่คริสต์มาส คุโด้ ชินอิจิคุง"
"เมอร์รี่คริสต์มาสอากาอิ ชูอิจิซัง"
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
Detective Conan ปฏิบัติการ (Full) อามุโร่ โทโอรุ x คุโด้ ชินอิจิ
"ถ้างั้นก็ช่วยดูแลตรงนี้หน่อยได้ไหม อยู่ห้องน้ำด้วยกันสองคนแบบนี้" มือหนาหยิบมือขาวให้มากอบกุมส่วนแข็งขืนภายในผ้าขนหนูผืนน้อย
"บอกตรงๆ ว่าคิดอะไรไม่ออกแล้ว"
"ครับ ผมจะทำให้อามุโร่ซังรู้สึกดีเอง"
ริมฝีปากครอบส่วนแข็งขืนเข้าไปทีละนิด ความร้อนจากริมฝีปาก อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มสูงขึ้นตามแรงขยับเข้าออกของริมฝีปาก ลิ้นเล็กตวัดไปมาอย่างช่ำชอง การปรนเปรอเช่นนี้แทบจะทำให้โทโอรุคลั่งตาย ใบหน้าแดงซ่านของชินอิจิช่างดูเซ็กซี่ และต้องการอย่างบอกไม่ถูก
"ชินอิจิ ฉันทนไม่ไหวแล้ว" ยั่วกันขนาดนี้ใครจะไปทนไหว ใบหน้าจะลามกเกินไปแล้วนะ
"ทำไมเหรอครับ ผมทำให้ไม่ดีเหรอ"
"ดีสิ แต่ว่าฉันอยากให้มันอยู่ข้างในตัวนายมากกว่านะ" เสียงทุ้มต่ำกระซิบใกล้ใบหูราวกับเสียงกระซิบของปีศาจ
ภายใต้ฝักบัวที่มีสายน้ำไหลรินออกมา ร่างกายทั้งสองที่สอดประสานกันยังคงดำเนินต่อไป ไม่รู้ว่าหยดน้ำบนร่างกายเกิดจากน้ำของฝักบัวหรือเหงื่อกันแน่ วันนี้ร่างบางทำตัวน่ารักจนแทบอยากจะทำให้ลุกไปไหนไม่ได้เลย เล่นทำทุกอย่างเองทุกขั้นตอนแบบนี้ ถึงจะเป็นการช่วยเหลือกันซึ่งมันทำให้เขามีอารมณ์มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
"อื้อ! ทำไมวันนี้ขนาดของคุณมันใหญ่กว่าทุกครั้งเลย"
"เพราะนายนั่นแหละกระตุ้นฉัน"
"ผ... ผมทำ... ตอนไหน... อ๊ะ!"
บทสนทนาไม่เกิดขึ้นอีกเนื่องจากการอาบน้ำค่อนข้างนานจนเนื้อตัวเริ่มเปื่อยไปตามกาลเวลา ทั้งสองพากันออกมาเช็ดตัวให้แห้ง เป็นเรื่องธรรมดาของนักสืบที่จะไม่ปล่อยให้เรื่องเล็กน้อยผ่านไป จึงเริ่มถามคนรักทันที
"อามุโร่ซัง สรุปแล้วเพราะอะไรเหรอครับ" นึกว่าชินอิจิจะลืมไปแล้วซะอีก สมเป็นนักสืบจริงๆ
"ลองเรียกว่าโทโอรุก่อนสิ แล้วจะยอมบอก"
"โท..."
"โทโอ.."
"โทโอรุซัง" ใบหน้าหวานแดงซ่านอีกครั้ง ทำไมการเรียกชื่อถึงต้องเขินขนาดนี้ด้วย
"ชินอิจิไม่เคยทำแบบนั้นมาก่อนเลย ไม่แปลกที่ฉันจะตื่นเต้น"
"ตอนนี้นอนกันดีกว่านะ ขอกอดหน่อย"
"ครับ"
"ฝันดีนะ ชินอิจิ"
"ฝันดีครับ โทโอรุซัง"
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
"บอกตรงๆ ว่าคิดอะไรไม่ออกแล้ว"
"ครับ ผมจะทำให้อามุโร่ซังรู้สึกดีเอง"
ริมฝีปากครอบส่วนแข็งขืนเข้าไปทีละนิด ความร้อนจากริมฝีปาก อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มสูงขึ้นตามแรงขยับเข้าออกของริมฝีปาก ลิ้นเล็กตวัดไปมาอย่างช่ำชอง การปรนเปรอเช่นนี้แทบจะทำให้โทโอรุคลั่งตาย ใบหน้าแดงซ่านของชินอิจิช่างดูเซ็กซี่ และต้องการอย่างบอกไม่ถูก
"ชินอิจิ ฉันทนไม่ไหวแล้ว" ยั่วกันขนาดนี้ใครจะไปทนไหว ใบหน้าจะลามกเกินไปแล้วนะ
"ทำไมเหรอครับ ผมทำให้ไม่ดีเหรอ"
"ดีสิ แต่ว่าฉันอยากให้มันอยู่ข้างในตัวนายมากกว่านะ" เสียงทุ้มต่ำกระซิบใกล้ใบหูราวกับเสียงกระซิบของปีศาจ
ภายใต้ฝักบัวที่มีสายน้ำไหลรินออกมา ร่างกายทั้งสองที่สอดประสานกันยังคงดำเนินต่อไป ไม่รู้ว่าหยดน้ำบนร่างกายเกิดจากน้ำของฝักบัวหรือเหงื่อกันแน่ วันนี้ร่างบางทำตัวน่ารักจนแทบอยากจะทำให้ลุกไปไหนไม่ได้เลย เล่นทำทุกอย่างเองทุกขั้นตอนแบบนี้ ถึงจะเป็นการช่วยเหลือกันซึ่งมันทำให้เขามีอารมณ์มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
"อื้อ! ทำไมวันนี้ขนาดของคุณมันใหญ่กว่าทุกครั้งเลย"
"เพราะนายนั่นแหละกระตุ้นฉัน"
"ผ... ผมทำ... ตอนไหน... อ๊ะ!"
บทสนทนาไม่เกิดขึ้นอีกเนื่องจากการอาบน้ำค่อนข้างนานจนเนื้อตัวเริ่มเปื่อยไปตามกาลเวลา ทั้งสองพากันออกมาเช็ดตัวให้แห้ง เป็นเรื่องธรรมดาของนักสืบที่จะไม่ปล่อยให้เรื่องเล็กน้อยผ่านไป จึงเริ่มถามคนรักทันที
"อามุโร่ซัง สรุปแล้วเพราะอะไรเหรอครับ" นึกว่าชินอิจิจะลืมไปแล้วซะอีก สมเป็นนักสืบจริงๆ
"ลองเรียกว่าโทโอรุก่อนสิ แล้วจะยอมบอก"
"โท..."
"โทโอ.."
"โทโอรุซัง" ใบหน้าหวานแดงซ่านอีกครั้ง ทำไมการเรียกชื่อถึงต้องเขินขนาดนี้ด้วย
"ชินอิจิไม่เคยทำแบบนั้นมาก่อนเลย ไม่แปลกที่ฉันจะตื่นเต้น"
"ตอนนี้นอนกันดีกว่านะ ขอกอดหน่อย"
"ครับ"
"ฝันดีนะ ชินอิจิ"
"ฝันดีครับ โทโอรุซัง"
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
Detective Conan สายลับ ฮาคุบะ ซางุรุ x คุโรบะ ไคโตะ (Full)
เมื่อว่าฮาคุบะจะจับสังเกตได้ว่าอีกฝ่ายเขินจนเสียอาการจึงอาศัยจังหวะนั้นป้อนจูบอันร้อนแรงให้ทันที มาทำยั่วกันขนาดนี้ ใครมันจะไปทนไหวกัน เขาคนนึงล่ะ! ที่จะไม่ทน อุณหภูมิในร่างกายที่เย็นจัดจากสภาพอากาศที่หนาวเหน็บแปรเปลี่ยนเป็นสูงขึ้นจนน่ากลัว เหมือนสามารถหลอมละลายกลายเป็นของกันและกัน
"ฮา..."
"ฮาคุ..."
เหมือนว่าคำทัดท้านจะไม่ได้ผลเพราะปากไม่ว่างจะเบรคเกมรักนี้ เสื้อผ้าได้กระจัดกระจายไปคนละทาง มีใครเคยบอกไหมว่าเขาช่างเป็นนักสืบที่มือไวเสียจริง ไม่กี่นาทีถอดจนหมดขนาดนี้จะเชี่ยวชาญเกินไปแล้วนะ! ถึงจะแอบด่าในใจแค่ไหนซางุรุก็คงจะไม่ได้ยินอยู่ดี
"เหมือนนายจะแอบด่าฉันในใจเลยนะ"
"หึ! รู้เหมือนกันนิ"
"แน่นอนสิ ฉันเป็นนักสืบนะ"
เพียะ!
"เจ็บนะ ตีฉันทำไมเนี่ย"
"พวกเราคุยกันอยู่ นายจะขยับทำไม" ยิ่งขยับมันยิ่งชิดกันมากกว่าเดิม เมื่อไหร่จะรู้สักที
"ทำไมล่ะ หื้ม" เขาพยายามสอดแก่นกายเข้าไปลึกกว่าเดิม
เสียงขาเตียงนั้นสั่นตลอดค่อนคืนเนื่องจากภารกิจที่พวกเขาทำค่อนข้างในเวลานาน ความอดทนอดกลั้นที่มีมานานนั้นเปรียบเสมือนยาพิษ มันแทบจะระเบิดออกมานอกอกอยู่แล้ว เม็ดเหงื่อผุดผายตามกรอบใบหน้างามไม่ได้บ่งบอกเลยว่าเหนื่อยจากกิจกรรมเข้าจังหวะแต่กลับร้อนแรงเสียยิ่งกว่าตอนแรก
"อ๊าาาาา" ปฏิกิริยาตอบสนองเปลี่ยนไป หรือว่าจะโดนต่อมลูกหมาก
"ไม่ใช่นะซางุรุ นายอย่าเพิ่งเข้าใจผิด"
"ฉันว่าฉันเข้าใจถูกแล้วนะ"
ในเมื่อผมรู้แล้วว่าจุดไหนที่ทำให้คนรักรู้สึกดี มีหรือที่จะยอมปล่อยไปง่ายๆ เราก็จะต้องทำให้เขารู้สึกดีอย่างถึงที่สุด และแน่นอนว่าคุโรบะปลดปล่อยออกมาหลายต่อหลายเลยทีเดียว
"นายมันบ้ากาม! เจ็บก้นไปหมดแล้ว ฮึก"
"ออกไปเลยนะ! ไม่อยากคุยด้วยแล้ว"
เวลานี้อดีตจอมโจรผู้ขโมยหัวใจสาวๆ กำลังทำตัวเป็นเด็กได้น่ารักที่สุด เขาทำเป็นหูทวนลมแล้วอุ้มอีกฝ่ายไปไว้อีกห้องหนึ่งแล้วจัดแจงเช็ดตัวจนสะอาดสะอ้านทุกซอกทุกมุมจนเกือบจะกิจกรรมเข้าจังหวะอีกรอบ
"ทีหลังอย่าทำเสียงแบบนั้นนะ ฉันจะอดใจไม่ไหวเอา"
"แล้วใครใช้ให้นายทำแบบนั้น ไอ้แฟนบ้า"
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
"ฮา..."
"ฮาคุ..."
เหมือนว่าคำทัดท้านจะไม่ได้ผลเพราะปากไม่ว่างจะเบรคเกมรักนี้ เสื้อผ้าได้กระจัดกระจายไปคนละทาง มีใครเคยบอกไหมว่าเขาช่างเป็นนักสืบที่มือไวเสียจริง ไม่กี่นาทีถอดจนหมดขนาดนี้จะเชี่ยวชาญเกินไปแล้วนะ! ถึงจะแอบด่าในใจแค่ไหนซางุรุก็คงจะไม่ได้ยินอยู่ดี
"เหมือนนายจะแอบด่าฉันในใจเลยนะ"
"หึ! รู้เหมือนกันนิ"
"แน่นอนสิ ฉันเป็นนักสืบนะ"
เพียะ!
"เจ็บนะ ตีฉันทำไมเนี่ย"
"พวกเราคุยกันอยู่ นายจะขยับทำไม" ยิ่งขยับมันยิ่งชิดกันมากกว่าเดิม เมื่อไหร่จะรู้สักที
"ทำไมล่ะ หื้ม" เขาพยายามสอดแก่นกายเข้าไปลึกกว่าเดิม
เสียงขาเตียงนั้นสั่นตลอดค่อนคืนเนื่องจากภารกิจที่พวกเขาทำค่อนข้างในเวลานาน ความอดทนอดกลั้นที่มีมานานนั้นเปรียบเสมือนยาพิษ มันแทบจะระเบิดออกมานอกอกอยู่แล้ว เม็ดเหงื่อผุดผายตามกรอบใบหน้างามไม่ได้บ่งบอกเลยว่าเหนื่อยจากกิจกรรมเข้าจังหวะแต่กลับร้อนแรงเสียยิ่งกว่าตอนแรก
"อ๊าาาาา" ปฏิกิริยาตอบสนองเปลี่ยนไป หรือว่าจะโดนต่อมลูกหมาก
"ไม่ใช่นะซางุรุ นายอย่าเพิ่งเข้าใจผิด"
"ฉันว่าฉันเข้าใจถูกแล้วนะ"
ในเมื่อผมรู้แล้วว่าจุดไหนที่ทำให้คนรักรู้สึกดี มีหรือที่จะยอมปล่อยไปง่ายๆ เราก็จะต้องทำให้เขารู้สึกดีอย่างถึงที่สุด และแน่นอนว่าคุโรบะปลดปล่อยออกมาหลายต่อหลายเลยทีเดียว
"นายมันบ้ากาม! เจ็บก้นไปหมดแล้ว ฮึก"
"ออกไปเลยนะ! ไม่อยากคุยด้วยแล้ว"
เวลานี้อดีตจอมโจรผู้ขโมยหัวใจสาวๆ กำลังทำตัวเป็นเด็กได้น่ารักที่สุด เขาทำเป็นหูทวนลมแล้วอุ้มอีกฝ่ายไปไว้อีกห้องหนึ่งแล้วจัดแจงเช็ดตัวจนสะอาดสะอ้านทุกซอกทุกมุมจนเกือบจะกิจกรรมเข้าจังหวะอีกรอบ
"ทีหลังอย่าทำเสียงแบบนั้นนะ ฉันจะอดใจไม่ไหวเอา"
"แล้วใครใช้ให้นายทำแบบนั้น ไอ้แฟนบ้า"
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
วันเสาร์ที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2563
Prince of tennis หมากับแมว (Full) อาโตเบะ เคโงะ x เอจิเซ็น เรียวมะ
มือขาวรูดซิปกางเกงอย่างคล่องแคล่วพลางหยิบส่วนอ่อนไหวที่ต้องการปลดปล่อยอยู่ในระดับเดียวกับชักโครก ปกติแล้วอาโตเบะจะอาบน้ำในอ่างแล้วใช้ผ้าม่านกั้น ด้วยความขี้เกียจเลยอาบฝักบัวดีกว่าจะได้ไปนอนกอดคนรักได้เร็วขึ้น แต่เมื่อจะได้เห็นอะไรดี ๆ เสียแล้วสิ
สายตาคมมองร่างกายขาวนวลเนียนแต่ดูแข็งแรง กล้ามเนื้อที่มีไม่มากแต่เป็นลอนเล็กเหมือนกล้ามเนื้อผู้หญิง เห็นในหนังสือเขาเรียกกันว่ากล้ามแบบวิกตอเรียซีเคร็ต สมกับเป็นนักกีฬาเทนนิส แข็งแรงไปหมดทุกส่วน เหมือนอีกฝ่ายจะรู้สึกตัวว่าถูกมองจึงหันไปตามสัญชาติญาณ
"เหวอ! ทำไมวันนี้รุ่นพี่ไม่อาบน้ำในอ่าง" มือขาวรีบจัดแจงธุระตัวเองด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่บางสิ่งบางอย่างของแฟนหนุ่มจะตื่นตัวขึ้นมาเสียก่อน
"ถ้าฉันอาบน้ำในอ่าง จะได้เห็นอะไรแบบนี้เหรอ"
"รุ่นพี่ห้ามมองนะ ผมจะรีบใส่กางเกงแล้ว" ถึงปากจะเถียงไปด้วย แต่ความตื่นเต้นทำให้ทำอะไรไม่ถูก ยิ่งถูกสายตาคมมองเหมือนกับจะกลืนกินด้วยแล้ว ทำไมวันนี้แค่ใส่กางเกงแล้วไปนอนต่อมันช่างยากเย็นนัก
หมับ!
"ใส่กางเกงด้วยมือสั่น ๆ แบบนั้นก็ไม่เสร็จหรอกนะ"
"สู้ไม่ต้องใส่ดีกว่า ง่ายกว่าเยอะเลย"
ร่างกายขาวถูกรวบตัวให้ไปรับจูบอันร้อนแรงจากคนรัก อีกฝ่ายอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ทำให้รู้สึกถึงการตื่นตัวได้ไม่ยากเย็นนั้น ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อด้วยความขัดเขิน คนอะไรแค่เห็นแฟนตนเองมาเข้าห้องน้ำถึงเกิดอารมณ์ได้มากขนาดนี้
"ฉันไม่ได้กอดนายนานแล้ว ขอกอดหน่อยนะ"
"พรุ่งนี้ผมมี..." คำห้ามปรามถูกกลืนไปพร้อมกับรสจูบที่ได้รับ สัมผัส บดเบียด ไม่ว่าจะคบกันมานานแค่ไหน คนอย่างรุ่นพี่ อาโตเบะ เคโงะ ก็มีเสน่ห์ตลอด รูปร่างก็ดี การศึกษาไม่เป็นรอง แถมยังเป็นประธานบริษัทที่มีแต่สาว ๆ อยากเป็นเจ้าสาวด้วยกันทั้งนั้น ใครจะคิดล่ะว่าจะมาลงเอยกับนักเทนนิสหนุ่ม ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าชายแห่งวงการเทนนิสคนนี้
"อ๊ะ! อย่าดูด" จุดเล็ก ๆ บนหน้าอกโดนปลุกเร้าดั่งไฟรน ไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหนก็เหมือนจะอ่อนระทวยไปด้วยตลอด
"หึ! ทำไมล่ะ"
"ผมไม่เคยส่งเสียงแปลก ๆ ออกมา ฉะนั้นกรุณาอย่าทำเลยครับ"
"ไม่อยากได้ยินคำห้ามแบบนี้เลย" เป็นครั้งแรกตั้งแต่กอดกันที่คนตัวเล็กส่งเสียงออกมาแบบนี้ ทุกทีมักจะเอามือปิดปากหรือไม่ก็กั้นเสียงเอาไว้ตลอด ซึ่งมันน่ารักกว่าที่คิดเอาไว้มากนัก
"เสียงนายออกจะน่ารักนะ"
"ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากได้ยินทุกครั้งที่สัมผัสนาย"
"จะได้ไหม"
เมื่อได้ยินคำพูดที่แสนหวานเหล่านั้น ทำให้เรียวมะถึงกับทรงตัวไม่อยู่ มือหนาจึงอุ้มให้มาแช่นอนในอ่างอาบน้ำด้วยกัน ทันทีที่น้ำอุ่นปะทะเข้ากับร่างกาย ไม่สามารถสู้ความร้อนในอุณหภูมิของทั้งสองได้เลย
"เสื้อผ้าผมหายไปไหน อ๊า!!!" เขาแกล้งกดจุดที่ไวต่อความรู้สึกอย่างแรง โดยมีความคิดว่าอาจจะได้ยินเสียงครางหวานอีกครั้ง และมันก็ทำให้ไม่ผิดหวังเลย เสียงเพราะมากจนอยากฟังทุกวันทุกคืน
รุ่นพี่อาโตเบะก็เป็นซะแบบนี้ ชอบแกล้ง ชอบทำอะไรที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเองตลอดเวลา ไม่รู้หรือไงว่ามันน่าอายแค่ไหน ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม
ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่ารุ่นน้องอย่างเอจิเซ็นมีท่าทีขัดเขิน และตื่นตระหนกแค่ไหน ถึงจะกอดก่ายกันมาหลายปีแต่ความตื่นกลัว ตื่นเต้น ตกใจ เขินอาย ไม่เคยห่างหายไปจากเด็กคนนี้เลยสักนิด แถมนับวันยังมีแต่เพิ่มมากขึ้นจนอยากจะแกล้งให้จมเตียงไปเลย
"ฉันจะเอาเข้าไปแล้ว ผ่อนคลายนะ โอเค" เคโงะให้สัญญาณก่อนที่จะสอดใส่เข้าไป ทำให้เรียวมะทำใจได้ประมาณนึง
การสอดใส่ใช้เวลาเป็นพิเศษเนื่องจากทิ้งช่วงไปนาน ความคับแน่นนี้สร้างความตื่นเต้นให้กับแฟนหนุ่มมากกว่าเดิมจนมันขยายใหญ่ขึ้นมากกว่าเดิม จากการร่วมรักในครั้งนี้ทำให้คนตัวเล็กรู้ว่าอย่าได้เพิกเฉยต่อความอดทนของประธานบริษัท มิฉะนั้นอาจจะทำให้มีสภาพแบบนี้ได้
"รุ่นพี่ครับ ผมว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ"
"ทำไมล่ะครับ" เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูอย่างเอาใจ
"ฉันชอบนาย ชอบมาตลอด ทั้งชีวิตของฉันเป็นของนาย"
"สมบัติทั้งหมดของอาโตเบะ เคโงะ จะเป็นของเอจิเซ็น เรียวมะไปตลอดกาล"
บ้าจริง! มาหยอดคำหวานกันแบบนี้ใครจะกล้าปฏิเสธลงล่ะ ต้องทำอะไรให้มันชัดเจนไปเลย
"ผมเองก็รักรุ่นพี่ ชอบรุ่นพี่เหมือนกันครับ"
"ถ้ารุ่นพี่มอบอาโตเบะ เคโงะให้ผม ผมก็จะให้เอจิเซ็น เรียวมะครับ"
ความอดทนของเขาขาดผึง การสอดใส่ยังคงดำเนินต่อไปจนเกือบรุ่งสาง ร่างกายขาวสลบคาอกอีกฝ่ายทันที ถึงจะไม่ได้รับอันตรายอะไรร้ายแรงแต่การกอดกันเป็นเวลานานไม่น่าจะทำให้อีกคนไปซ้อมในตอนเช้าได้อย่างแน่นอน
ตรู๊ด... ตรู๊ด...
(รุ่นพี่เอจิ)
"เจ้าเปี๊ยก! สายแล้วนะ ทำไมไม่มาซ้อม"
"พอดีว่าฉันหนักมือไปหน่อย ฝากลางานให้เรียวมะด้วย"
"ฝีมือนายอีกแล้วเหรออาโตเบะ สามเดือนที่แล้วก็ลาไปสองวันแล้วนะ"
"ก็ฉันอดอยากมานานตั้งแต่ครั้งนั้น รบกวนด้วยนะ"
ติ๊ด!
ใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยว ถึงจะดูเย็นชาแต่อ่อนโยน เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอ มันทำให้รู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก ก่อนอื่นรีบทำความสะอาดให้ก่อนที่จะโดนบ่นดีกว่า
กระจกสะท้อนให้เขาเห็นทุกสิ่งทุกอย่างของคนรัก ไม่ว่าจะเป็นคิสมาร์ก ซิกแพค และช่องทางสีชมพูนั้นอีก อาโตเบะพยายามสงบใจแล้วใช้นิ้วเรียวล้วงเอาน้ำรักออกจากตัวของเอจิเซ็น เหมือนว่ามันจะเป็นการปลุกอีกคนเสียมากกว่า แต่คงคิดว่าฝันเลยกลายเป็นไม่ตื่นซะอย่างงั้น
เรียวมะยังต่อสู้ระหว่างความฝันหรือความจริง แต่ถ้าเป็นความฝันมันไม่น่าจะสมจริงขนาดนี้ ดวงตากลมโตลืมตาขึ้นก็พบว่าสิ่งที่คิดนั้นเป็นเรื่องจริง ให้ตายเถอะ! ถึงจะช่วยทำความสะอาดแต่ทำไมต้องเอากระจกมาส่องกันขนาดนี้ด้วยเล่า อยากจะตายเหลือเกิน
"เจ็บเหรอ ทำไมหน้าแดงขนาดนี้"
"ผมอายครับ"
จุ๊บ!
"น่ารัก รอแป๊บนึงนะ"
"ใกล้เสร็จแล้ว"
กว่ากิจกรรมทำความสะอาดจะผ่านพ้นไป ใบหน้าของคนในอ้อมกอดเป็นริ้วแดงอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางจะเขินมากจนเนื้อตัวเริ่มแดงตามไปด้วยแล้ว ใครจะบอกว่าเขาหลงเมียก็ไม่แปลกใจ ในเมื่อรักไปแล้วก็ยากที่จะตัดใจได้ ยอมรับว่าหลงจริงแต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่ทำงานทำการหรอกนะ
ทางกลับเด็กดี
สายตาคมมองร่างกายขาวนวลเนียนแต่ดูแข็งแรง กล้ามเนื้อที่มีไม่มากแต่เป็นลอนเล็กเหมือนกล้ามเนื้อผู้หญิง เห็นในหนังสือเขาเรียกกันว่ากล้ามแบบวิกตอเรียซีเคร็ต สมกับเป็นนักกีฬาเทนนิส แข็งแรงไปหมดทุกส่วน เหมือนอีกฝ่ายจะรู้สึกตัวว่าถูกมองจึงหันไปตามสัญชาติญาณ
"เหวอ! ทำไมวันนี้รุ่นพี่ไม่อาบน้ำในอ่าง" มือขาวรีบจัดแจงธุระตัวเองด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่บางสิ่งบางอย่างของแฟนหนุ่มจะตื่นตัวขึ้นมาเสียก่อน
"ถ้าฉันอาบน้ำในอ่าง จะได้เห็นอะไรแบบนี้เหรอ"
"รุ่นพี่ห้ามมองนะ ผมจะรีบใส่กางเกงแล้ว" ถึงปากจะเถียงไปด้วย แต่ความตื่นเต้นทำให้ทำอะไรไม่ถูก ยิ่งถูกสายตาคมมองเหมือนกับจะกลืนกินด้วยแล้ว ทำไมวันนี้แค่ใส่กางเกงแล้วไปนอนต่อมันช่างยากเย็นนัก
หมับ!
"ใส่กางเกงด้วยมือสั่น ๆ แบบนั้นก็ไม่เสร็จหรอกนะ"
"สู้ไม่ต้องใส่ดีกว่า ง่ายกว่าเยอะเลย"
ร่างกายขาวถูกรวบตัวให้ไปรับจูบอันร้อนแรงจากคนรัก อีกฝ่ายอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ทำให้รู้สึกถึงการตื่นตัวได้ไม่ยากเย็นนั้น ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อด้วยความขัดเขิน คนอะไรแค่เห็นแฟนตนเองมาเข้าห้องน้ำถึงเกิดอารมณ์ได้มากขนาดนี้
"ฉันไม่ได้กอดนายนานแล้ว ขอกอดหน่อยนะ"
"พรุ่งนี้ผมมี..." คำห้ามปรามถูกกลืนไปพร้อมกับรสจูบที่ได้รับ สัมผัส บดเบียด ไม่ว่าจะคบกันมานานแค่ไหน คนอย่างรุ่นพี่ อาโตเบะ เคโงะ ก็มีเสน่ห์ตลอด รูปร่างก็ดี การศึกษาไม่เป็นรอง แถมยังเป็นประธานบริษัทที่มีแต่สาว ๆ อยากเป็นเจ้าสาวด้วยกันทั้งนั้น ใครจะคิดล่ะว่าจะมาลงเอยกับนักเทนนิสหนุ่ม ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าชายแห่งวงการเทนนิสคนนี้
"อ๊ะ! อย่าดูด" จุดเล็ก ๆ บนหน้าอกโดนปลุกเร้าดั่งไฟรน ไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหนก็เหมือนจะอ่อนระทวยไปด้วยตลอด
"หึ! ทำไมล่ะ"
"ผมไม่เคยส่งเสียงแปลก ๆ ออกมา ฉะนั้นกรุณาอย่าทำเลยครับ"
"ไม่อยากได้ยินคำห้ามแบบนี้เลย" เป็นครั้งแรกตั้งแต่กอดกันที่คนตัวเล็กส่งเสียงออกมาแบบนี้ ทุกทีมักจะเอามือปิดปากหรือไม่ก็กั้นเสียงเอาไว้ตลอด ซึ่งมันน่ารักกว่าที่คิดเอาไว้มากนัก
"เสียงนายออกจะน่ารักนะ"
"ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากได้ยินทุกครั้งที่สัมผัสนาย"
"จะได้ไหม"
เมื่อได้ยินคำพูดที่แสนหวานเหล่านั้น ทำให้เรียวมะถึงกับทรงตัวไม่อยู่ มือหนาจึงอุ้มให้มาแช่นอนในอ่างอาบน้ำด้วยกัน ทันทีที่น้ำอุ่นปะทะเข้ากับร่างกาย ไม่สามารถสู้ความร้อนในอุณหภูมิของทั้งสองได้เลย
"เสื้อผ้าผมหายไปไหน อ๊า!!!" เขาแกล้งกดจุดที่ไวต่อความรู้สึกอย่างแรง โดยมีความคิดว่าอาจจะได้ยินเสียงครางหวานอีกครั้ง และมันก็ทำให้ไม่ผิดหวังเลย เสียงเพราะมากจนอยากฟังทุกวันทุกคืน
รุ่นพี่อาโตเบะก็เป็นซะแบบนี้ ชอบแกล้ง ชอบทำอะไรที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเองตลอดเวลา ไม่รู้หรือไงว่ามันน่าอายแค่ไหน ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม
ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่ารุ่นน้องอย่างเอจิเซ็นมีท่าทีขัดเขิน และตื่นตระหนกแค่ไหน ถึงจะกอดก่ายกันมาหลายปีแต่ความตื่นกลัว ตื่นเต้น ตกใจ เขินอาย ไม่เคยห่างหายไปจากเด็กคนนี้เลยสักนิด แถมนับวันยังมีแต่เพิ่มมากขึ้นจนอยากจะแกล้งให้จมเตียงไปเลย
"ฉันจะเอาเข้าไปแล้ว ผ่อนคลายนะ โอเค" เคโงะให้สัญญาณก่อนที่จะสอดใส่เข้าไป ทำให้เรียวมะทำใจได้ประมาณนึง
การสอดใส่ใช้เวลาเป็นพิเศษเนื่องจากทิ้งช่วงไปนาน ความคับแน่นนี้สร้างความตื่นเต้นให้กับแฟนหนุ่มมากกว่าเดิมจนมันขยายใหญ่ขึ้นมากกว่าเดิม จากการร่วมรักในครั้งนี้ทำให้คนตัวเล็กรู้ว่าอย่าได้เพิกเฉยต่อความอดทนของประธานบริษัท มิฉะนั้นอาจจะทำให้มีสภาพแบบนี้ได้
"รุ่นพี่ครับ ผมว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ"
"ทำไมล่ะครับ" เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูอย่างเอาใจ
"ฉันชอบนาย ชอบมาตลอด ทั้งชีวิตของฉันเป็นของนาย"
"สมบัติทั้งหมดของอาโตเบะ เคโงะ จะเป็นของเอจิเซ็น เรียวมะไปตลอดกาล"
บ้าจริง! มาหยอดคำหวานกันแบบนี้ใครจะกล้าปฏิเสธลงล่ะ ต้องทำอะไรให้มันชัดเจนไปเลย
"ผมเองก็รักรุ่นพี่ ชอบรุ่นพี่เหมือนกันครับ"
"ถ้ารุ่นพี่มอบอาโตเบะ เคโงะให้ผม ผมก็จะให้เอจิเซ็น เรียวมะครับ"
ความอดทนของเขาขาดผึง การสอดใส่ยังคงดำเนินต่อไปจนเกือบรุ่งสาง ร่างกายขาวสลบคาอกอีกฝ่ายทันที ถึงจะไม่ได้รับอันตรายอะไรร้ายแรงแต่การกอดกันเป็นเวลานานไม่น่าจะทำให้อีกคนไปซ้อมในตอนเช้าได้อย่างแน่นอน
ตรู๊ด... ตรู๊ด...
(รุ่นพี่เอจิ)
"เจ้าเปี๊ยก! สายแล้วนะ ทำไมไม่มาซ้อม"
"พอดีว่าฉันหนักมือไปหน่อย ฝากลางานให้เรียวมะด้วย"
"ฝีมือนายอีกแล้วเหรออาโตเบะ สามเดือนที่แล้วก็ลาไปสองวันแล้วนะ"
"ก็ฉันอดอยากมานานตั้งแต่ครั้งนั้น รบกวนด้วยนะ"
ติ๊ด!
ใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยว ถึงจะดูเย็นชาแต่อ่อนโยน เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอ มันทำให้รู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก ก่อนอื่นรีบทำความสะอาดให้ก่อนที่จะโดนบ่นดีกว่า
กระจกสะท้อนให้เขาเห็นทุกสิ่งทุกอย่างของคนรัก ไม่ว่าจะเป็นคิสมาร์ก ซิกแพค และช่องทางสีชมพูนั้นอีก อาโตเบะพยายามสงบใจแล้วใช้นิ้วเรียวล้วงเอาน้ำรักออกจากตัวของเอจิเซ็น เหมือนว่ามันจะเป็นการปลุกอีกคนเสียมากกว่า แต่คงคิดว่าฝันเลยกลายเป็นไม่ตื่นซะอย่างงั้น
เรียวมะยังต่อสู้ระหว่างความฝันหรือความจริง แต่ถ้าเป็นความฝันมันไม่น่าจะสมจริงขนาดนี้ ดวงตากลมโตลืมตาขึ้นก็พบว่าสิ่งที่คิดนั้นเป็นเรื่องจริง ให้ตายเถอะ! ถึงจะช่วยทำความสะอาดแต่ทำไมต้องเอากระจกมาส่องกันขนาดนี้ด้วยเล่า อยากจะตายเหลือเกิน
"เจ็บเหรอ ทำไมหน้าแดงขนาดนี้"
"ผมอายครับ"
จุ๊บ!
"น่ารัก รอแป๊บนึงนะ"
"ใกล้เสร็จแล้ว"
กว่ากิจกรรมทำความสะอาดจะผ่านพ้นไป ใบหน้าของคนในอ้อมกอดเป็นริ้วแดงอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางจะเขินมากจนเนื้อตัวเริ่มแดงตามไปด้วยแล้ว ใครจะบอกว่าเขาหลงเมียก็ไม่แปลกใจ ในเมื่อรักไปแล้วก็ยากที่จะตัดใจได้ ยอมรับว่าหลงจริงแต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่ทำงานทำการหรอกนะ
ทางกลับเด็กดี
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)