เหมือนคำพูดของแฟนเด็กจะไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้ซื้ออะไรแปลกตามาสักหน่อยนอกจากผ้ากันเปื้อนสีขาวเพียงตัวเดียวเท่านั้นเอง เห็นคนอายุมากกว่าบ่นว่าอยากได้ผ้ากันเปื้อนมาระหว่างทำอาหารก็เลยซื้อให้เป็นของขวัญมันก็ไม่มีอะไรที่แปลกใจตรงไหนเลย แล้วจะลากแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย
ปึง!
"ใจเย็นหน่อย อากาอิซั..." คำพูดห้ามปรามกลืนหายไปกับรสจูบอันหนักหน่วงจากแฟนหนุ่ม ลิ้นร้อนตวัดรัดเกี่ยวพันเอาไว้ราวกับไม่อยากแยกจาก ความรีบร้อนเหล่านั้นถูกถ่ายทอดออกมาจนหมดทั้งสายตา ท่าทาง ความหลงใหลที่ปิดไม่มิด
"ผมขอเหตุผลหน่อยได้ไหม จู่ๆ จะมาจับผมกินแบบนี้ไม่ได้นะ!" มือขาวพยายามขัดขืนอย่างเต็มที่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะใช้เวลาร่วมกับคนรักแต่แบบนี้มันแลดูน่ากลัวเกินไปแล้วนะ
"ผ้ากันเปื้อนที่นายซื้อมาให้...มันชวนให้ฉันคิดเรื่องลามกขึ้นมาน่ะสิ"
"หา! บ้าไปแล้ว อากาอิซัง"
"หึ! ลองใส่ให้ดูหน่อยสิ" สายตาคมมองอย่างคาดหวัง ชินอิจิไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรจึงหยิบผ้ากันเปื้อนที่ให้เป็นของขวัญคนรักเข้าห้องน้ำไป
หมับ!
"เอ๊ะ! จับผมไว้ทำไมครับ" ใบหน้าหล่อเหลาหัดมาถามด้วยความสงสัย ในเมื่ออยากให้เปลี่ยนชุดก็ต้องไปห้องน้ำสิ มารั้งไว้แล้วจะเปลี่ยนยังไง
"ฉันบอกให้นายเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"แต่ไม่ได้บอกว่าให้เข้าห้องน้ำ"
"เดี๋ยวนะ! อากาอิซัง คุณคงไม่ได้หมายถึง..."
"ใช่ ฉันหมายถึงให้เปลี่ยนตรงนี้"
ดูใบหน้าลนลานนั้นสิ... แทบอยากจะตะครุบกินให้รู้แล้วรู้รอด โชคดีที่เขาเป็นคนสุขุม เรียบนิ่ง ภายใต้ใบหน้านิ่งเฉยกลับซ่อนตัวตนที่ร้ายกาจเอาไว้ เสื้อกันหนาว เสื้อทับ เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้า ผ้าพันคอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ห่อหุ้มร่างกายที่ไม่ล่ำและไม่หนาจนดูน่าเกลียด หากแต่เป็นกล้ามเนื้อที่น่าหลงใหลยิ่งนัก ยิ่งเจ้าตัวชอบออกกำลังกายเบาๆ ยิ่งส่งเสริมให้มีหุ่นที่ดีเข้าไปอีก
ผ้ากันเปื้อนอยู่บนตัวคุโด้เพียงชิ้นเดียว ไม่ว่ายังไงมันก็ดูแปลกอยู่ดี อีกคนก็จ้องตาไม่กะพริบ ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ ใบหน้าเรียบเฉย ไร้อารมณ์ ไม่อยากทำสงครามทางสายตาเลยจริงๆ ไม่ว่ายังไงเขาไม่เคยสู้อากาอิซังได้สักครั้งเดียว
"หยุดจ้องผมแบบนั้นได้แล้ว มีอะไรก็พูดเถอะ"
"งั้นมานั่งใกล้ๆ สิ"
มือหนาจับมือขาวให้มาสัมผัสเสียงหัวใจที่เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ แถมยังเต้นรัวมากจนกลัวว่าจะหลุดออกมาจากอก ใบหน้าหล่อเหลาแดงซ่านขึ้นมาทันที คุโด้ไม่คิดว่าอีกคนจะมีปฏิกิริยามากขนาดนี้ เห็นนิ่งเป็นหินแบบนั้นใครจะไปรู้ได้เล่า
"ฟังเสียงหัวใจ ว่ามันต้องการนายมากแค่ไหน"
"คุโด้ ชินอิจิ"
"ผมได้ยินแล้ว ชูอิจิซัง"
"มาเรียกชื่อกันแบบนี้"
"ฉันทนไม่ไหวแล้ว"
สิ่งที่นูนใหญ่ภายใต้กางเกงนั้นแทบจะทะลักออกมา ร่างสูงโปร่งสัมผัสได้เลยว่ามันร้อนมากจนแทบละลายอยู่แล้ว และเขาก็ได้รู้ว่าไม่สมควรเรียกชื่อในเวลาสำคัญแบบนี้ โดนรังแกแทบทั้งคืนไม่ได้พักผ่อนกันเลยแถมยังไม่ทำเร็วๆ เหมือนทุกครั้ง ค่อยๆ เข้าออกอย่างช้าๆ เหมือนประวิงเวลาเอาไว้ยังไงยังงั้น
จังหวะที่ไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไปนี้ก่อให้เกิดความฉ่ำแฉะมากกว่าทุกครั้ง ส่วนที่เชื่อมต่อกันมีน้ำไหลซึมออกมาเล็กน้อยจากกิจกรรมที่ทำร่วมกันอยู่ การเน้นเข้าสุดออกสุดแบบนี้เรียกเสียงครางได้ดังกว่าครั้งไหนๆ กว่ากิจกรรมจะจบลงก็ฟ้าสางเสียแล้ว
"แบบนี้ไม่เอาแล้วนะครับ อากาอิซัง"
"ผมง่วง" เสียงทุ้มต่ำบ่นกระปอดกระแปด
"ไม่เห็นเป็นไรเลย" น้ำเสียงพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด
"ฉันชอบนะที่นายรัดแน่นเวลาที่ฉันค่อยๆเข้าไปจนสุด"
"และจะแน่นมากเวลาเน้นจุดที่นายรู้สึกดี"
"เมอร์รี่คริสต์มาส คุโด้ ชินอิจิคุง"
"เมอร์รี่คริสต์มาสอากาอิ ชูอิจิซัง"
เมื่อคลิกทางกลับเด็กดีจะเป็นหน้าต่างของเรื่องนี้ขึ้นมา สามารถไล่หาอ่านตอนต่อไปกันได้ในแอพทันที หรือจะกด x ออกจากบล็อคไปก่อนเพื่ออ่านตอนต่อไป
ทางกลับเด็กดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น