Top Secret The Series "Rare Omega" 8 Rerationship cut

มือหนาเริ่มฟ้อนเฟ้นไปทั่วร่างกายราวกับต้องการที่จะสำรวจร่างกายอันแสนสวยนี่ว่ามีลักษณะอย่างไร ดวงตาเรียวคมจ้องมองทุกอย่างห่วงหาและอาทร เขาพยายามที่จดจำร่างกายของอีกฝ่ายเอาไว้ให้ได้มากที่สุด เพราะเขาไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปนั้นมินฮยอนจะจงเกลียดจงชั่งเขาหรือเปล่าเนี่ยสิ ก็เล่นมาทำมิดีมิร้ายกับเจ้าตัวตอนที่ไม่ได้สติแบบนี้

ถ้าเจ้าตัวได้สติขึ้นมา...มีหวังฆ่าปาดคอเขาแน่ๆ เลย

ร่างกายแสนสวยมีการตอบสนองกับอัลฟ่าหนุ่มเป็นอย่างดี ไม่ว่าเขาจะหยิบจับตรงไหนหรือใช้ลิ้นสัมผัสไปที่ใด ร่างบางก็จะตอบสนองบิดเร้าอย่างน่ารังแกมากกว่าเดิมเสียอีก แต่เขาก็ยังอยากที่จะทำอะไรให้มันถูกต้องมากกว่านี้ จึงได้หยุดเอาเสียดื้อๆ

ใจจริงเขาเองก็ไม่ได้อยากหยุดเท่าไหร่นัก แต่อีกใจก็นึกเกรงใจคนตรงหน้าอยู่พอสมควร

"อื้อ.... หยุดทำไม..." ริมฝีเล็กถามเสียกระเส้า ได้โปรดอย่าทำเสียงแบบนั้นได้ไหมมินฮยอน เขาจะสะกัดกั้นความดีของตัวเองไม่อยู่แล้วหนา อย่าทำให้เขาคลั่งไปมากกว่านี้เลยนะ ได้โปรดหยุดทำแบบนั้นได้แล้วคนดี

"ผมไม่อยากทำให้คุณแปดเปื้อน" ผมตอบตามความจริง ถึงแม้ว่าสภาพของเขากับร่างบางก็แทบจะเป็นหนึ่งเดียวกันแล้วก็ตามที แต่เขาเองก็อยากจะถนอมร่างบางไว้มากกว่าทำให้แหลกคามือแบบนี้ มันไม่ถูกต้อง

"แต่ผมเจ็บ... ผมทรมาณมาก... ฮืออ..." ร่างบางร้องเสียงสะอื้น

เอายังไงดีล่ะทีนี้ คือผมก็รู้นะว่าถ้าโอเมก้าไม่ได้รับการปลดปล่อยมันจะทรมาณมาก ที่บ้านก็ดันมีแต่อัลฟ่ากันทุกคน ไม่มียาระงับอาการฮีทรุนแรงเลย มือหนาทึ้งหัวตัวเองด้วยความสับสน ทำไมถึงพากันออกไปหมดแบบนี้นะ มาช่วยกันไปซื้อยาแก้ระงับฮีทหน่อยว้อย

เขาได้แต่กรี๊ดร้องในใจแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากทึ้งหัวตัวเอง แล้วหันมามองร่างบางด้วยความสับสน ทำไงดีวะเนี่ย ใจนึงก็อยากทำใจนึงก็ควรถนอมไว้ ควอน ฮยอนบินคนนี้ควรทำยังไงดี

"ช่วยผมด้วยนะครับ... ผมทรมาณ... ฮือ...."

โธ่เอ๊ย จะรู้ตัวบ้างไหมว่าพูดอะไรออกมา

​"ขอโทษครับ หลังจากนี้ถ้าคุณจะเกลียดผมก็คงจะไม่แปลกใจเลย" ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะกระโจนใส่ร่างบางอีกครั้ง เขากำลังจะยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้

ลิ้นหนาค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อค้นหาความหวานไปทั่ว ลิ้นบางตอบรับกลับไปแบบอย่างไม่เกรงกลัว ลิ้นทั้งสองตวัดพันเกี่ยวกันจนได้เสียงช่ำแฉะไปทั่วทั้งห้อง เส้นสีเงินแสดงออกมาให้ยามที่ริมฝีปากทั้งสองออกห่างจากกัน ตอนนี้ไม่รู้ว่าน้ำลายนั้นเป็นของใครกันแน่เพราะมันรวมกันไปหมดเสียแล้วในเวลานี้

มือขาวประคองคอของเขาไว้ราวกับจะหาที่พึ่งพิงในเวลา ร่างกายบิดเร้าอย่างกับโอเมก้าที่กำลังเป็นฮีทอย่างรุนแรง กลิ่นกุหลาบขาวยิ่งแรงและลอยคละคลุ้งรุนแรงกว่าเดิมเสียอีก มือหนาค่อยๆ ไล้นิ้วเรียวยาวจากอกลงมาตามกล้ามท้องลอนเล็กจนกระทั่งไปทางด้านหลัง

นิ้วเรียวเข้าไปโดยเริ่มต้นจากหนึ่งเพื่อทำให้ร่างกายคุ้นชินกับการถูกบุกรุก แต่เหมือนกับว่าร่างกายของอีกฝ่ายจะมีความพร้อมมากถึงมากที่สุด ทันทีที่นิ้วเรียวเข้าไปทางช่องทางสีสดก็ตอดรัดอย่างรุนแรงทันที ใบหน้าคมคายแดงก่ำด้วยไฟใคร่ที่โหมกระหน่ำเข้ามา

"เข้ามาเลยครับ... ผมโอเค..." ร่างบางบอกเสียงกระเส้า พูดอะไรออกมารู้ตัวไหมคนดี เส้นความอดทนของผมจะถึงที่สุดแล้วนะ

"คุณกำลังจะทำให้ผมคลั่ง แล้วผมจะไม่ยั้งมือนะ"

มือหนาถอดนิ้วเรียวออกตามคำร้องขอของมินฮยอน เข้าเอื้อมมือจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน แล้วยกเขาทั้งสองให้มาเกี่ยวกับสะโพกหนา ส่วนปลายเข้าไปเพียงแค่นิดเดียวก็รับรู้ถึงแรงตอดรัดที่มากเสียจนเขาแทบคลั่ง

"ตอดกันขนาดนี้ ใครจะทนไหวเนี่ย ซี๊ด...." ฮยอนบินบอกอย่างคนที่แทบจะอดทนไม่ได้เสียแล้วในตอนนี้

การสอดใส่เป็นไปอย่าง่ายดายและรวดเร็วเนื่องจากร่างใต้เขากำลังเป็นฮีทที่รุนแรงด้วยวัยที่เลยช่วงการเป็นเพศรองมาแล้ว การขยับของเขานั้นรุนแรงมากกว่าครั้งไหนๆ เพราะเขาคิดว่าอยากจะจบบทรักตรงหน้าให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะให้อีกฝ่ายหายทรมาณและกลับเข้าสู่สภาวะปกติ

ถึงแม้ว่าบทรักครั้งนี้จะดูรุนแรงไปเสียหน่อยแต่เขาก็อยากให้มันจบลงเสียทีเพื่อที่จะไม่ให้ร่างบางสูญเสียความเป็นตัวเองไปมากกว่านี้ แต่ถึงจะอยากทำรุนแรงแต่เขาก็ไม่ได้รุนแรงอย่างที่ตัวเองคิดนักหรอก

มันกับวาบหวิวชวนฝันให้เคลิ้มถึงเสียมากกว่า ก็บอกแล้วว่าคนอย่างเขาต่อให้จะไร้สติแค่ไหนแต่ใจก็ยังนึกถึงอีกคนอยู่วันยังค่ำ

"อื้อ!"

ร่างบางร้องออกมาด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยแรงกระพืดโหมกระหน่ำด้วยไฟใคร่ แล้วสะโพกบางก็สวนกลับตอบรับสะโพกหนาเป็นอย่างดีเพื่อเอาใจอัลฟ่าหนุ่ม เสียงกระทบกันของเนื้อทั้งสองเขาดังและเปียกแฉะอย่างลามก แต่ไม่มีทีท่าว่าร่างบางจะคลายจากอาการเป็นฮีทแต่อย่างใด

สร้างความหนักใจให้กับฮยอนบินยิ่งนัก ทั้งๆ ที่เขาไม่อยากจะยื้อให้มันยาวนานเกินไปเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะไม่สบายไปเสียก่อน ตามปกติแล้วการช่วยให้อีกฝ่ายได้ปลอดปล่อยออกมาเพียงชั่วโมงหรือสองชั่วโมงก็จะทำห้โอเมก้าที่เป็นฮีทอาการทุเลาลง

แต่ดันใช้ไม่ได้กับคุณหนูฮวังคนสวยตรงหน้า

ร่างสูงจึงแปรเปลี่ยนเป็นเร่งความเร่งให้มากขึ้นเพื่อที่จะทำให้บทรักที่ไม่ได้เกิดจากความเต็มใจของมินฮยอนจบลงให้เร็วที่สุด แล้วพร้อมรับชะตาที่อาจจะโดนฆ่าทิ้งหลังจากนั้นเสียด้วย เพราะถึงตระกูลควอนจะมีอำนาจสักเพียงใด แต่ตระกูลฮวังเองก็มีอำนาจพอๆกัน เสียวสันหลังชะมัดยาก

​มือหนาจึงเลื่อนไปบีบเค้นต้นขาด้านในเพื่อให้ไฟกามของอีกฝ่ายรุนแรงขึ้นกว่าเดิม เขาสังเกตเอาจากกลิ่นกุหลาบที่มีกลิ่นรุนแรงมากกว่าทั้งสองรอบที่ผ่านมา แล้วช่องทางด้านในกระเริ่มตอดรัดเสียแน่นจนเขาก็ยังเริ่มขยับไม่ได้แล้ว แสดงว่าใกล้แล้วสินะ

กิจกรรมที่เขาอยากให้มันจบเร็วที่สุด เดินทางมาถึงแล้ว

​มือหนาอีกข้างที่ยังว่างอยู่จึงเอื้อมไปไล่เกลี่ยร่างบางที่เอวคอดสุดแสนจะเซ็กซี่ยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ส่วนอ่อนไหวของมินฮยอนกระตุกเกร็งอย่างรุนแรงก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะไปทั่วกล้ามเนื้อหน้าท้องของอีกฝ่าย เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นจึงคิดว่าเขาน่าจะถอนของตัวเองออก ถึงแม้ว่าอารมณ์ของเขาจะยังพุ่งสูงอยู่ก็ตามที

แต่ถ้าหากอีกฝ่ายไม่มีอาการฮีทแล้วเขาเองก็ควรจะหยุดกิจกรรมตรงหน้าลงเสียที แล้วเข้าไปจัดการต่อด้วยตัวเอง

ดวงตาสีน้ำเงินทะเลของอีกฝ่ายกำลังพลันกับมาเป็นสีดำอีกครั้ง แตกต่างจากอัลฟ่าหนุ่มที่ยังดวงตาสีทองอร่ามประกายอยู่ที่ใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่เขากำลังจะดึงส่วนที่แข็งขืนของตัวเองออกมา ก็ต้องรู้สึกแปลกใจที่มือขาวนั้นมาจับเอาไว้เสียก่อน

"ค... คุณ... ฟื้นได้ยังไงครับ..." มินฮยอนถามเสียงกระเส้า

ให้ตายเถอะ! อย่าถามอะไรออกมาด้วยเสียงแบบนั้นได้ไหมเนี่ย

​"ผมฟื้นเพราะน้ำตาของคุณครับ มินฮยอน"

ฮยอนบินตอบเสียงอ่อนหวานปานน้ำผึ้งก็ไม่ปาน พลางก้มลงจูบซับน้ำตาที่แห้งพากของอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล ซ้ำไปซ้ำมาราวกับปลอบประโลมบุคคลที่มีอายุมากกว่าเขา แต่ว่าเหตุการณ์แบบนี้มันก็แปลกๆ อยู่นะ ข้างในของอีกฝ่ายถ้าจะตอดรัดเขาขนาดนี้นะ ใจอยากจะกระแทกสวนเสียเหลือเกิน

ร่างสูงพยายามจะถอนส่วนที่แข็งขืนออกมาโดยอาศัยความงุนงงของคนตรงหน้า แต่ทว่าเขากลับทำไม่ได้อย่างใจนึกเพราะว่าอีกฝ่ายตอดรัดแน่นเสียจนไม่สามารถขยับหนีได้เลย ใครก็ได้ช่วยฮยอนบินคนนี้ด้วย

ช่างเป็นการสนทนาถามไถ่ที่แปลกประหลาดที่สุดแล้วโว้ย

​"ล... แล้วทำไมคุณกับผมถึงอยู่ในสภาพนี้ล่ะครับ" มินฮยอนถามด้วยสีหน้าที่งงงวย

ก็สมควรจะงงอยู่ล่ะตอนแรกผมกำลังจะตายไปต่อหน้าต่อตา แล้วก็ดันมาตายในห้องตัวเองแล้วดันมาฟื้นแบบนี้ แถมยังมีสภาพที่ล่อแหลมกันแบบนี้ เขาจนปัญญาที่จะตอบคำถามคนตรงหน้าแล้วนะ เห็นแบบนี้เขาก็เขินเป็นนะ

"ทำไมเงียบล่ะครับ"

"..."

"ทุกทีคุณมีคำตอบให้ผมตลอดเลยนะครับ"

"จะให้ผมเริ่มตอบจากตรงไหนก่อนดีล่ะครับ แฮะๆๆ" ร่างสูงตอบพลางส่งยิ้มแห้งกลับไป

เขาเองก็จนปัญญานะแบบนี้ อยากจะถอนส่วนปลายที่คับตึงของตัวเองออกก่อนด้วย แล้วค่อยมาตอบคำถามกันใหม่ได้ครับเนี่ยมินฮยอน

"ผ... ผมก็ไม่รู้" อีกฝ่ายตอบกลับมาแล้วยกมือขึ้นปิดหน้าที่เริ่มขึ้นสีของตัวเอง

"คุณไม่รู้เจ็บปวดหรือทรมาณแล้วใช่ไหมครับ" ฮยอนบินถามออกไป

"ครับ" ร่างบางตอบด้วยน้ำเสียงอู้อี้ลอดผ่านมือขาวออกมา

"โอเคครับ งั้นผมจะลุกออกไปเอง"

ร่างหนากำลังค่อยๆ ถอนส่วนกลางลำตัวที่ยังแข็งขืนอยู่ออกมาจากร่างบาง แต่ทว่าไม่รู้ทำไมอีกฝ่ายยังตอดรัดแน่นราวเสียกับว่าไม่อยากจะให้เขาเอาออกไป

"มินฮยอนครับ ถ้าร่างกายของคุณทำแบบนี้กับผม ผมจะคลั่งจริงๆ แล้วนะครับ" ร่างสูงบอกด้วยใบหน้าแดงก่ำทั้งเขินอายทั้งอารมณ์ที่พุ่งสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วย ทั้งที่คลายฮีทแล้วแต่ทำไมร่างกายของคนตรงหน้าถึงตอบสนองเขาแบบนี้กันนะ

"ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันครับ ฮือ" มินฮยอนตอบเสียงอู้อี้กลับมาอีกครั้งแถมยังขึ้นสีระเรื่อมากกว่าเดิม

"ถ้างั้นก็ขอโทษล่วงหน้าแล้วกันนะครับ ผมว่าผมไม่ไหวแล้ว"

ฮยอนบินบอกพลางกัดฟันสวนกระแทกเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดแน่น เพราะความอดทนเส้นสุดท้ายของเขานั้นหมดลงแล้ว เขาใช้มือฟ้อนเฟ้นไปทั่วอีกครั้งราวกับจะปลุกอารมณ์ของคนตรงหน้าไปด้วย เสียงเนื้อที่กระทบของทั้งคู่นั้นดังยิ่งกว่าครั้งแรกมากนัก เตียงสั่นไหวคลอนราวกับมันกำลังประท้วงเจ้าของห้องว่าการร่วมรักครั้งนี้รุนแรงเสียเหลือเกิน

ขาเตียงเริ่มยกลอยสูงขึ้นและสั่นไหวระริกมากกว่าเป็นเท่าตัว มือหนาข้างนึงจับเรียวขาเล็กเอาไว้ให้แนบกับสะโพกของตนเอง แล้วก็ใช้มืออีกข้างที่ว่างบีบต้นขาด้านในเพื่อปลุกอารมณ์ให้ลุกไหม้ไปด้วยกัน กลิ่นใบชาขาวรอบนี้รุนแรงกว่าครั้งไหนๆ และร่างบางก็ได้กลิ่นใบชาขาวของอัลฟ่าหนุ่ม

กำลังเริ่มมอมเมาคนใต้ร่างในขณะนี้ บทรักที่เร่าร้อนและรุนแรงนั้นดำเนินไปยาวนานเสียจนคิดว่าจะนานชั่วกัปชั่วกัลย์ จนกระทั่งเขารู้ตัวเองกำลังจะมาถึงฝั่งฝันจึงได้ถอนส่วนปลายของตัวเองออก เสียงถอนออกนั้นดังและน้ำที่เริ่มไหลออกมาเปียกแฉะไปทั่วพาปูที่นอน

น้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาเป็นจำนวนมาก แต่โชคยังดีที่ไม่โดนร่างบางเข้าแต่โดนผนังห้องนอนเต็มๆ มินฮยอนที่เห็นแบบนั้นถึงกับหน้าแดงก่ำมากกว่าเดิม เขาหลับตาแล้วเอามือปิดหูราวกับไม่อยากจะรับรู้เหตุการณ์ตรงหน้า ทั้งๆ ที่ตัวเองก็รู้ว่าเมื่อสักครู่ได้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองและคนตรงหน้า

ทางกลับเด็กดี