"ดูท่าว่าผมจะทนรอให้ถึงวันแต่งงานไม่ไหว มาซ้อมในวันถ่ายรูปก่อนเลยนะ"
ลิ้นหนาไล่เลียไปที่ใบหูขาวจรดติ่งหู อีกทั้งยังขบกัดหยอกเย้าคนในอ้อมกอดไปในตัว มือหนาเริ่มลูบไล้ผิวกายที่เปลือยเปล่าอย่างหลงใหล ไม่ว่าเมื่อไหร่ร่างบางยังคงความขาวสะอาดเหมือนผิวเด็ก พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกอัลฟ่าสายเลือดผสมถึงทนไม่ได้เวลามีโอเมก้าฮีทอยู่ใกล้ๆ ขนาดเขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างดียังแทบคลั่ง
ปลายเท้ายกขึ้นลูบวนไปที่ขาขาวของอีกฝ่าย การถูกปลุกเร้าจากทุกทิศทางทำให้มินฮยอนสมองขาวโพลน เขาแทบจะคิดอะไรไม่ออกแล้ว ริมฝีปากบางเม้มเเน่นเพื่อสกัดกั้นอารมณ์เอาไว้ไม่ให้ลุกโหม แต่เหมือนจะไม่เป็นใจนัก เมื่อมือข้างที่ว่างของร่างสูงนั้นเอื้อมมาจับส่วนอ่อนไหวที่ชูชันขึ้นมา การถูกชักนำแบบนี้จะทำให้ร่างกายสั่นสะท้าน เต็มไปด้วยความต้องการ
ร่างบางถูกยกขึ้นให้ลอยเหนือหัวของอีกฝ่าย ใบหน้าคมเลื่อนลงต่ำลงมาเรื่อยๆ
"คุณจะไปไหน อ๊ะ!" เหมือนว่าฮยอนบินจะไม่ต้องตอบคำถามอีกแล้ว เพราะริมฝีปากหนากำลังดูดดุนส่วนปลายอ่อนไหว จมูกคมเป่ารดส่วนอ่อนไหวที่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง ทำให้ขยายขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเดิม เขาเปิดคอให้โล่งเพื่อรองรับให้ได้ทั้งหมด ปลายลิ้นเปิดส่วนหัวอย่างรู้งานเพราะเป็นจุดที่ทำให้เสียวกระสันมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว
"อ๊า อ๊ะ คุณผมไม่ไหว..."
"ผมจะ ผมจะ..." น้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาเป็นจำนวนมาก ทั้งที่เพิ่งปลดปล่อยไปเมื่อวานนี้เอง นิ้วทั้งสามยกขึ้นมาไว้ในปากพลางควานให้ชุ่มช่ำแล้วบรรจงวาดเข้าช่องทางสีสด นิ้วทั้งสามถูกดูดกลืนเข้าไปอย่างง่ายดายเหมือนกับไม่อยากจะแยกจากกัน เขาจดจำจุดที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีได้อย่างแม่นยำ จึงออกแรงกดย้ำๆ ส่งผลให้ร่างบางสั่นกระตุ้นตามไปด้วยทุกครั้ง
"คุณไม่ใส่เข้ามาเหรอ" เสียงหวานเอ่ยถามพลางมองร่างสูงไปด้วย ดวงตาฉ่ำน้ำปรือตามองด้วยความสงสัย
"ผมยังไม่ใส่เข้าไปจนกว่าจะแต่งงาน"
"ทำไมล่ะคุณ คุณทำให้ผมมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเลยนะ"
"ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ มินฮยอน"
"ถ้าผมจริงจังขึ้นมา...ผมไม่ปล่อยคุณแน่ อย่ามาโทษผมทีหลังแล้วกัน" ส่วนปลายของร่างสูงกำลังถูไถกับแก้มก้นของอีกฝ่ายเพื่อหยั่งเชิง
"ผมก็ไม่ได้คิดที่ปล่อยคุณอยู่แล้ว ฮยอนบิน" จากที่เคยคิดว่าจะมีสติมากกว่านี้ ตอนนี้มันขาดผึงไปหมดแล้วทุกอย่าง ส่วนปลายดันเข้าช่องทางสีสดอย่างระมัดระวังแต่มันกลับตอดรัดแน่นจนเข้าไม่สามารถเข้าไปได้ทั้งหมด
"ใจเย็นๆ นะคุณ ผ่อนคลายหน่อย"
"อึก! ของคุณมันใหญ่เกินไปนะ"
"ขอบคุณครับที่ชม"
ร่างสูงก้มลงมาจูบเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ลิ้นบางจูบตอบกลับอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กันเนื่องจากการอยู่ด้วยกันมาสักพักทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง และดูท่าว่าจะเป็นงานอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว และแล้วก็สามารถดันเข้าไปจนสุดอย่างที่คาดหวังเอาไว้
"อึก!"
"เจ็บไหมครับ ไหวไหมคุณ" นิ้วเรียวยาวเกลี่ยไรผมให้อย่างอ่อนโยน เสียงอ่อนหวานปานน้ำผึ้งถูกเอ่ยออกมาอย่างไม่ขาดสาย มันทำให้เขารู้ว่าคนๆ นี้เวลาอยู่บนเตียงนั้นทำตัวเช่นไร มีแต่ความเงียบที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ผมไม่ได้อยากทำอีกฝ่ายเจ็บมากนักเลยอยากให้คุ้นชินเสียก่อน
สะโพกหนาเริ่มขยับไปจังหวะเข้าออกแต่บังคับไม่ให้รุนแรงมากจนเกิดไป จากเชื่องช้าแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ มือหนาก็ลูบไล้ไปทุกสัดส่วนพลางระดมจูบไปทั่ว ปรนเปรอให้ได้รับความสุขมากที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำให้คนรักของตนเองได้ จนในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นได้ไหลทะลักออกมาจากทั้งสองคน ร่างบางได้แต่นอนหอบโดยมีร่างสูงกอดปลอบขวัญไม่ห่าง ส่วนปลายถูกขยับออกจากช่องทางสีสดอย่างเบามือ
"ไปทำความสะอาดกันคุณ"
"หมายความว่ายังไงคุณ"
"จะนอนพักทั้งที่เพิ่งออกกำลังกายยามเช้ามาไม่ได้นะครับ เดี๋ยวท้องเสีย"
"อุ้มผมไปที่ห้องน้ำก็พอ เดี๋ยวผมทำเอง"
"ได้ครับ"
มือขาวค่อยๆ สอดนิ้วเข้าช่องทางด้านหลังของตนเองอย่างเบามือ เพื่อควานเอาน้ำออกมาให้ได้มากที่สุด แต่ว่าเหมือนมันจะไม่ได้มีน้ำมากนักเพราะดูท่าว่าจะเป็นของเขามากกว่าอีกคนที่ยืนมองอยู่ด้านหลัง
"คุณหลอกผมเหรอ ฮยอนบิน"
"ช่วยไม่ได้นี่นา ผมป้องกันไว้แต่คุณเชื่อผมเองนะ"
"ออกไปไกลๆ เลยนะไอ้โรคจิต" ถึงแม้ว่าจะยอมออกไปโดยดีแต่ก็หัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีมากถึงมากที่สุดที่ได้แกล้งคนในห้องน้ำ
ทางกลับเด็กดี
วันเสาร์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2562
วันพุธที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2562
Top Secret The Serise "Rare Omega" 28 Pre Wedding
"อ๊ะ" มือหนารวบตัวอีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้ ริมฝีปากบางถูกครอบครองโดยไม่ทันตั้งตัว ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวกะหวัดไปทั่วโพรงปากบาง ไม่ว่าจะกระพุ้งแก้ม เหงือก ไรฟัน แม้แต่ลิ้นบางเองก็ถูกดูดดึงราวกับจะตีตราจองไว้เพื่อคนเดียว มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะได้สัมผัสกลิ่นหอมหวานแบบนี้
กลิ่นกุหลาบขาวเริ่มฟุ้งกระจายไปทั่วรถลีมูนซีนคันหรูผสมปนเปไปกับชาขาวที่ส่งกลิ่นไม่แพ้กันด้วยอารมณ์พุ่งสูงตามอีกฝ่ายไปติดๆ เขาอาศัยจังหวะที่ร่างบางเผลอไผลไปกับรสจูบ ดึงเสื้อและกางเกงถูกปลดออกอย่างง่ายดาย
"คุณพอก่อน อ๊ะ!" ฮยอนบินปล่อยให้เขาหายใจเพียงเสี้ยววินาทีแล้วก็ต้องเงยหน้ารับจูบอีกครั้ง การอยู่บนตักอีกฝ่ายแบบนี้เสียเปรียบทุกทาง นอกจากจะหนีไม่ได้แล้ว ยังสลัดมือปากหมึกไม่ออกอีกต่างหาก เขาไม่คิดว่าจะถูกจู่โจมรวดเร็วขนาดนี้ ปกติแล้วหัวหน้าตระกูลควอนจะรักษาท่าทีมากกว่านี้ และใจเย็นมากกว่านี้
"คุณ ผมจะสอนคุณหายใจนะ"
"คนเราหายใจทางจมูกไม่ใช่ปาก ฉะนั้นคุณพยายามใช้จมูกนะครับ"
"กอดผมเอาไว้แน่น ๆ ยังไงผมก็ไม่มีทางปล่อยให้คุณขาดใจตายหรอกครับที่รัก"
มินฮยอนได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่อธิบายทุกอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงตอบอะไรกลับไปเนื่องจากยังกอบโกยอากาศเข้าไปเพื่อหายใจอยู่ และกำลังจะทำตามสิ่งที่ถูกสอนมาเมื่อสักครู่นี้
"โอเคขึ้นไหมคุณ" ความเป็นห่วงถูกฉายชัดในแววตาคมคู่นั้น ทั้งความรู้สึก ความรัก ความหลงใหล ความดีใจ ความรู้สึกเหล่านั้นถูกถ่ายทอดผ่านดวงตามาทั้งหมด ไม่มีคำตอบออกจากปากของแรร์โอเมก้ามีเพียงใบหน้าสีระเรื่อส่งมาเป็นคำตอบเท่านั้น
"ผมดีขึ้นแล้ว ความรู้สึกของคุณมันชัดเจนมาก"
"มากเสียจนผมไม่รู้ว่าผมจะสามารถตอบรับมันได้ทั้งหมด"
"คุณไม่จำเป็นต้องตอบรับมันทั้งหมด ขอเพียงแค่...คุณยังไม่เลิกชอบผมก็พอ ทำได้ไหมครับคนดี"
"ผมไม่น่าจะเลิกชอบคุณได้"
"ทำไมล่ะคะ หื้ม"
"อย่าใช้เสียงสองกับผมนะ"
"ตอบผมหน่อยนะ"
"คุณดีกับผมมาก มากเสียจนไม่น่าจะไปชอบใครได้อีกแล้ว"
ริมฝีปากหนาไล่จูบหน้าผาก จมูก แก้มนวล ใบหู จรดริมฝีปากอวบอิ่มเพื่อให้ได้รับรู้ความรู้สึกของเขา การจะตอบรับความรักของอีกฝ่ายได้มากแค่ไหนนั้นไม่สำคัญเท่าความรู้สึกที่มีให้กันนั้นยังไม่น้อยลงไปก็ถือว่ามากพอแล้ว
"อื้อ! ผมยังไม่พร้อมนะ"
"ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะช่วยทำให้คุณมีความสุขที่สุด"
"อ๊ะ! อื้อ!" มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวเอาไว้แล้วชักนำให้มีอารมณ์ร่วมกับเขา ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ใบหน้าหวานซับสีที่ดูร้อนแรงนั้นทำเอาเขาแทบบ้า ทำไมถึงได้ดูสวยขนาดนี้
"ทำไมคุณถึงสวยขนาดนี้"
"ครับ" มินฮยอนขานรับเสียงหลง ดวงตากลมโตเอียงคอมองเล็กน้อยด้วยความงุนงงว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงอะไร สติของเขาขาวโพลนจนไม่รับรู้สิ่งใดแล้ว
"เอ๋! เสื้อผ้าผมหายไปตอนไหน" การกระทำหันรีหันขวางบนตักของเขานั้นแลดูน่ารักจนอยากจะกลืนกินให้หมดตัวจนไม่เหลือกลิ่นเอาไว้ให้ใครได้ดอมดมอีก ท่าทีเผลอไผลตกใจช่างเหมือนลูกแกะน้อยไม่มีผิด ยังไม่ทันจะได้มองหาก็ต้องชะงัก
"อึก!" นิ้วเรียวยาวสอดเข้าช่องทางสีสดที่ตอนนี้มีน้ำปริ่มออกมาจากแรงอารมณ์ มืออีกข้างก็ยังไม่หยุดชักนำตามจังหวะเพื่อให้เกิดความต้องการมากขึ้นไปอีก
"อย่านะ! ทำแบบนี้มัน... อื้อ!" ยิ่งเสียงครางหวานร้องดังมากเท่าไหร่ มือทั้งสองข้างก็ขยับเร็วขึ้นมากเท่านั้นจนน้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาทั้งสองทาง ร่างบางหอบหายใจอยู่บนตักเรียกได้ว่าแทบจะไม่มีแรงขยับไปทางไหนเลยสักทาง จู่ๆ มือหนาก็จับหมุนให้อยู่อีกทาง ลิ้นหนาค่อยๆ แทรกเข้าไปในช่องทางสีสด จากการถูกปลุกปั่นอารมณ์ในครั้งแรกยังไม่จางหาย
"คุณ มันสกปรกนะ... อย่า... อ๊า!!!" ลิ้นหนาแทรกเข้าไปแล้วกวาดไปตามจุดต่างๆ ภายใน ข้างในช่างรุมร้อนยิ่งกว่าตอนที่นิ้วเข้าไปเสียอีก ถึงจะเข้าไปได้ไม่ลึกเท่านิ้วแต่สามารถสร้างความเสียวกระสันให้กับอีกฝ่ายไม่น้อยเลยทีเดียว
"อะไรที่มันสกปรกกว่านี้พวกเราก็ทำกันมาแล้วนี่ครับ"
"แค่ทางเดียวคุณคงไม่พอใจ ผมเพิ่มให้อีกทางครับ" มือหนาเอื้อมไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวด้านหน้าที่ลุกขึ้นมาอีกครั้งจากการกระตุ้นอย่างหนัก มีเพียงเสียงครางหวานที่ร้องไม่เป็นภาษาตลอดการปรนเปรอ ปลายลิ้นตวัดเลียไปทั่ว ราวกับทำความสะอาดร่างกายให้ก็ไม่ปาน ความร้อนของลิ้นที่อยู่ภายในตัวเขานั้น เขารับรู้ได้ว่ามันมากมายแค่ไหน ยังไม่รวมถึงความซุกซนที่พยายามสำรวจตรงนั้นตรงนี้ เรียกได้ว่าแทบจะสำลักความสุขเลยก็ว่าได้
น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาตามช่องทาง บนร่างกายของคุณหนูแรร์โอเมก้าคนนี้อีโรติกมาก ยังไม่รวมกลิ่นตัวที่หอมหวนรัญจวนขนาดนี้อีก ดวงตาฉ่ำน้ำ ใบหน้าซับสี ไม่ว่าจะดูตรงไหนก็เซ็กซี่ไปเสียหมด มือหนาประคองร่างไร้เรียวแรงขึ้นมาเพื่อให้ดูน้ำเปล่าเป็นการทดแทนเหงื่อที่เสียไป ริมฝีปากบางเผยอรับน้ำด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ก็ยังพอดื่มได้ด้วยแรงของตัวเอง
ทางกลับเด็กดี
กลิ่นกุหลาบขาวเริ่มฟุ้งกระจายไปทั่วรถลีมูนซีนคันหรูผสมปนเปไปกับชาขาวที่ส่งกลิ่นไม่แพ้กันด้วยอารมณ์พุ่งสูงตามอีกฝ่ายไปติดๆ เขาอาศัยจังหวะที่ร่างบางเผลอไผลไปกับรสจูบ ดึงเสื้อและกางเกงถูกปลดออกอย่างง่ายดาย
"คุณพอก่อน อ๊ะ!" ฮยอนบินปล่อยให้เขาหายใจเพียงเสี้ยววินาทีแล้วก็ต้องเงยหน้ารับจูบอีกครั้ง การอยู่บนตักอีกฝ่ายแบบนี้เสียเปรียบทุกทาง นอกจากจะหนีไม่ได้แล้ว ยังสลัดมือปากหมึกไม่ออกอีกต่างหาก เขาไม่คิดว่าจะถูกจู่โจมรวดเร็วขนาดนี้ ปกติแล้วหัวหน้าตระกูลควอนจะรักษาท่าทีมากกว่านี้ และใจเย็นมากกว่านี้
"คุณ ผมจะสอนคุณหายใจนะ"
"คนเราหายใจทางจมูกไม่ใช่ปาก ฉะนั้นคุณพยายามใช้จมูกนะครับ"
"กอดผมเอาไว้แน่น ๆ ยังไงผมก็ไม่มีทางปล่อยให้คุณขาดใจตายหรอกครับที่รัก"
มินฮยอนได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่อธิบายทุกอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงตอบอะไรกลับไปเนื่องจากยังกอบโกยอากาศเข้าไปเพื่อหายใจอยู่ และกำลังจะทำตามสิ่งที่ถูกสอนมาเมื่อสักครู่นี้
"โอเคขึ้นไหมคุณ" ความเป็นห่วงถูกฉายชัดในแววตาคมคู่นั้น ทั้งความรู้สึก ความรัก ความหลงใหล ความดีใจ ความรู้สึกเหล่านั้นถูกถ่ายทอดผ่านดวงตามาทั้งหมด ไม่มีคำตอบออกจากปากของแรร์โอเมก้ามีเพียงใบหน้าสีระเรื่อส่งมาเป็นคำตอบเท่านั้น
"ผมดีขึ้นแล้ว ความรู้สึกของคุณมันชัดเจนมาก"
"มากเสียจนผมไม่รู้ว่าผมจะสามารถตอบรับมันได้ทั้งหมด"
"คุณไม่จำเป็นต้องตอบรับมันทั้งหมด ขอเพียงแค่...คุณยังไม่เลิกชอบผมก็พอ ทำได้ไหมครับคนดี"
"ผมไม่น่าจะเลิกชอบคุณได้"
"ทำไมล่ะคะ หื้ม"
"อย่าใช้เสียงสองกับผมนะ"
"ตอบผมหน่อยนะ"
"คุณดีกับผมมาก มากเสียจนไม่น่าจะไปชอบใครได้อีกแล้ว"
ริมฝีปากหนาไล่จูบหน้าผาก จมูก แก้มนวล ใบหู จรดริมฝีปากอวบอิ่มเพื่อให้ได้รับรู้ความรู้สึกของเขา การจะตอบรับความรักของอีกฝ่ายได้มากแค่ไหนนั้นไม่สำคัญเท่าความรู้สึกที่มีให้กันนั้นยังไม่น้อยลงไปก็ถือว่ามากพอแล้ว
"อื้อ! ผมยังไม่พร้อมนะ"
"ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะช่วยทำให้คุณมีความสุขที่สุด"
"อ๊ะ! อื้อ!" มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวเอาไว้แล้วชักนำให้มีอารมณ์ร่วมกับเขา ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ใบหน้าหวานซับสีที่ดูร้อนแรงนั้นทำเอาเขาแทบบ้า ทำไมถึงได้ดูสวยขนาดนี้
"ทำไมคุณถึงสวยขนาดนี้"
"ครับ" มินฮยอนขานรับเสียงหลง ดวงตากลมโตเอียงคอมองเล็กน้อยด้วยความงุนงงว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงอะไร สติของเขาขาวโพลนจนไม่รับรู้สิ่งใดแล้ว
"เอ๋! เสื้อผ้าผมหายไปตอนไหน" การกระทำหันรีหันขวางบนตักของเขานั้นแลดูน่ารักจนอยากจะกลืนกินให้หมดตัวจนไม่เหลือกลิ่นเอาไว้ให้ใครได้ดอมดมอีก ท่าทีเผลอไผลตกใจช่างเหมือนลูกแกะน้อยไม่มีผิด ยังไม่ทันจะได้มองหาก็ต้องชะงัก
"อึก!" นิ้วเรียวยาวสอดเข้าช่องทางสีสดที่ตอนนี้มีน้ำปริ่มออกมาจากแรงอารมณ์ มืออีกข้างก็ยังไม่หยุดชักนำตามจังหวะเพื่อให้เกิดความต้องการมากขึ้นไปอีก
"อย่านะ! ทำแบบนี้มัน... อื้อ!" ยิ่งเสียงครางหวานร้องดังมากเท่าไหร่ มือทั้งสองข้างก็ขยับเร็วขึ้นมากเท่านั้นจนน้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาทั้งสองทาง ร่างบางหอบหายใจอยู่บนตักเรียกได้ว่าแทบจะไม่มีแรงขยับไปทางไหนเลยสักทาง จู่ๆ มือหนาก็จับหมุนให้อยู่อีกทาง ลิ้นหนาค่อยๆ แทรกเข้าไปในช่องทางสีสด จากการถูกปลุกปั่นอารมณ์ในครั้งแรกยังไม่จางหาย
"คุณ มันสกปรกนะ... อย่า... อ๊า!!!" ลิ้นหนาแทรกเข้าไปแล้วกวาดไปตามจุดต่างๆ ภายใน ข้างในช่างรุมร้อนยิ่งกว่าตอนที่นิ้วเข้าไปเสียอีก ถึงจะเข้าไปได้ไม่ลึกเท่านิ้วแต่สามารถสร้างความเสียวกระสันให้กับอีกฝ่ายไม่น้อยเลยทีเดียว
"อะไรที่มันสกปรกกว่านี้พวกเราก็ทำกันมาแล้วนี่ครับ"
"แค่ทางเดียวคุณคงไม่พอใจ ผมเพิ่มให้อีกทางครับ" มือหนาเอื้อมไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวด้านหน้าที่ลุกขึ้นมาอีกครั้งจากการกระตุ้นอย่างหนัก มีเพียงเสียงครางหวานที่ร้องไม่เป็นภาษาตลอดการปรนเปรอ ปลายลิ้นตวัดเลียไปทั่ว ราวกับทำความสะอาดร่างกายให้ก็ไม่ปาน ความร้อนของลิ้นที่อยู่ภายในตัวเขานั้น เขารับรู้ได้ว่ามันมากมายแค่ไหน ยังไม่รวมถึงความซุกซนที่พยายามสำรวจตรงนั้นตรงนี้ เรียกได้ว่าแทบจะสำลักความสุขเลยก็ว่าได้
น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาตามช่องทาง บนร่างกายของคุณหนูแรร์โอเมก้าคนนี้อีโรติกมาก ยังไม่รวมกลิ่นตัวที่หอมหวนรัญจวนขนาดนี้อีก ดวงตาฉ่ำน้ำ ใบหน้าซับสี ไม่ว่าจะดูตรงไหนก็เซ็กซี่ไปเสียหมด มือหนาประคองร่างไร้เรียวแรงขึ้นมาเพื่อให้ดูน้ำเปล่าเป็นการทดแทนเหงื่อที่เสียไป ริมฝีปากบางเผยอรับน้ำด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ก็ยังพอดื่มได้ด้วยแรงของตัวเอง
ทางกลับเด็กดี
วันเสาร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)